تطور نظريه‌هاي هويت در غرب: از تجدد تا مابعد تجدد

Changies in the theories of identity in the west: From modernity to postmodernity

از بررسي گفتمان‌هاي هويتي يا نظريه‌هاي هويتي غرب (كه با معناي بسط داده شده در اين مقاله، متفاوت از نظريه‌هاي هويت است) به دست مي‌آيد كه تا كنون در تجدد، حداقل دو گفتمان حول مساله هويت شكل گرفته است: 1. گفتمان هويت ملي، كه فرآيند شكل‌گيري آن از فروپاشي گفتمان هويت مسيحي در پايان قرون وسطا و آغاز دوران نوزايي تا اوايل قرن بيستم را دربر مي‌گيرد. اين گفتمان بيان كامل و جامع خود را در ايديولوژي ملي‌گرايي پيدا مي‌كند؛ 2. گفتمان هويت : در مقابل گفتمان هويت ملي، گفتمان ديگري از اواخر قرن نوزدهم كه زمان ظهور بحران تجدد است، به تدريج شكل مي‌گيرد كه بيان كامل آن را در عصر مابعد تجدد و نظريه مابعد تجددگرايي مي‌يابيم. اين گفتمان، گفتمان هويت يا گفتمان تفاوت و تكثرگرايي هويتي است، كه برعكس گفتمان اول اساساً متوجه هدم گفتمان هويت ملي و اجزا و عناصرِ برساخته آن نظير ملت، مليت و حتي دولت ـ ملت مي‌باشد. در اين مقاله، علاوه بر ذكر تاريخچه مختصري از اين دو گفتمان، به ويژگي‌هاي اين دو گونه گفتمان نيز پرداخته مي‌شود.

Studying the Westernidentitydiscourses or identitytheoriesreveals that, so far therehave beentwo identitydiscourses inmodernism: (1) The national identity discourse, whose formation can be traced back to the decline of the Christian identity discourse at the end of the Middle Ages and from the begining of renaissance to early 20th century. This discourse is best embodied in the nationalism discourse, another discourse has gradually formed since late 19th century, simultaneous with modernism crisis, which is fully represented in postmodern era and the postmodern theory. This discourse is the discourse of identity, or the discourse of difference and pluralism, which, as opposed to the first discourse, is to destroy the national identity discourse and its components such as nation, nationality, and even nation-state. In this paper, in addition to presentinga brief historyof these two discourses, their characteristics will be mentioned.