جايگاه قانوني مشاركت سازمان‌هاي مردم‌نهاد در پيشگيري از جرم در ايران

بروز و ظهور تنگناها و مشكلات تمركزگرايي در طراحي و اجراي برنامه هاي مربوط به اداره امور كشور، از جمله پيشگيري از جرم و تامين نظم و امنيت جامعه، موجب شده است كه از چند دهه قبل، دولتمردان و سياست‌گذاران جامعه، رويكردهاي مشاركت جويانه اي را در پيش بگيرند. بدون شك آگاهي از ضرورت و كاركردهاي مشاركت و همچنين مفهوم و مشخصه هاي مشاركت واقعي و سازنده، مي تواند اميدواري به موفقيت اين رويكردها را دوچندان كند. از آن جايي كه ممكن است يكي از دغدغه ها و دل نگراني هاي متوليان امر پيشگيري از جرم در ايران، نبود مباني قانوني براي اتخاذ رويكردهاي مشاركتي باشد، به‌نظر مي رسد بررسي و كنكاش در قوانين جاري كشور و نشان‌دادن مباني يادشده، مي تواند آن ها را نسبت به اتخاذ رويكردهاي مشاركت جويانه در امر پيشگيري از جرم، دل گرم و حتي نسبت به «وظيفه ي قانوني» خويش در اين زمينه، آگاه سازد. بنابراين اين پژوهش با هدف بررسي سياست جنايي ايران در زمينه مشاركت سازمان‌هاي مردم‌نهاد ، نسبت به پيشگيري از جرم، درصدد پاسخ به اين سوال است كه: آيا در ايران بسترهاي مشاركت سمن‌ها در عرصه پيشگيري از جرم فراهم است؟ از اين رو در اين مقاله سعي شده است تا با استفاده از منابع كتابخانه اي و با روش توصيفي– تحليلي، ابتدا به معرفي سمن‌ها و كاركردهاي آن ها پرداخته شده و سپس ضرورت اتخاذ رويكردهاي مشاركت جويانه و مباني قانوني اين امر در زمينه پيشگيري از جرم مورد بررسي و ارزيابي قرار گيرد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه مباني قانوني مشاركت جامعه مدني از جمله سمن ها در زمينه پيشگيري از جرم در قوانين فراتقنيني ايران مهيّا است؛ هرچند كه در قوانين تقنيني و فروتقنيني كه وظيفه ايجاد بسترهاي لازم براي پياده‌كردن قوانين فراتقنيني را بر عهده دارند، بسترسازي هاي مناسب مشاهده نمي شود.

and bottlenecks and problems in designing and implementing plans for running the countryʹs affairs , including crime prevention and providing security and order of society, which has made a few decades ago , statesmen and policy makers , approaches community participation in the stage . Without doubt awareness of the necessity and functions , and also the concept of participation and characteristics of a true partnership and constructive , can hope to the success of the approaches to double . Since that may be one of the concerns and employers concerns crime prevention in Iran, no legal basis for the adoption of participatory approaches , there appears to be in the investigation, the countryʹs current laws and show the bases , would make them with respect to adoption approaches to participate in this crime prevention, warm heart and even to legal task in this field . Therefore , this research study criminal policy with the aim of Iran on the participation of NGOs , relative to the crime prevention, to answer this question : Will participation in Iran سمن‌ها beds in preventing crime is providing ? Hence in this paper is trying to use the library resources descriptive and analytical - first introduction of سمن‌ها and their functions , and then the necessity of adopting participation approaches to stage and legal basis in preventing the crime of monitoring and evaluation . Research findings suggest that the legal foundations for the participation of civil society , including سمن‌ها in the field of crime prevention laws فراتقنيني in Iran is ready , although legislative rules and فروتقنيني tasked with creating the necessary beds to disassemble فراتقنيني laws , appropriate بسترسازي .