زمينه‌هاي ناتواني ايران صفوي در برخورد با «امامان يعاربه» عمان در خليج فارس (سده12 هجري)

Malfunctional and cowses of safavid Iran dealing with the yarbh Imam of Oman in the Persian Gulf (12th century AD)

چكيده توسعه قدرت گروه‌هاي اباضي مذهب در جنوب خليج فارس و درياي عمان و چالش و تجاوزات آنان به جزاير و بنادر ايران، يكي از رخدادهاي مشخص و تاثيرگذار عصر صفوي به ويژه در اواخر اين دوران مي‌باشد. در زمان حكومت شاه عباس دوم جنبش ضد استعماري مردم عمان به استيلاي يكصدوپنجاه استعمار پرتغال پايان داد و سلسله نو بنياد آل يعاربه در سايه قدرت دريايي و ضعف مفرط دولت‌هاي مركزي، حملات و تجاوزات خود را به سواحل و جزاير و بنادر ايران تشديد نمودند. بدين ترتيب تقابلات دو كشور بر تعاملات و پيوندهاي پيشين سايه انداخت. بررسي چگونگي فرايند قدرت‌گيري امامان خارجي در عمانات و ضعف و ناكارامدي اقدامات دستگاه حاكمه ايران در برخورد با آنان در منطقه خليج فارس و درياي عمان، هدف اصلي اين پژوهش مي‌باشد.

Abstract Abazy Imams of Oman with religious conflicts, the formation of a government of national oriented symmetrically to begin their assault on the northern half of the Persian Gulf under Iranian sovereignty and Jane particular its subsidiaries were rulers of Hormuz and political ties. One of the cerain and inflectual happening of safavid era cspicialing at the end of this periods is the development of Abazy religious groups in the southern Persian gulf and their violations to Iranian Islands and ports. The portugees governments was finalized by the anti-colonial movement of Oman people in II Shah Abass era. So, the new- foandaion of All-Yaarebeh, was intensified their attacks and violations toward Iranian ports, Islamd, and beaches. The survey about the power of forigner Imans in Oman and Weakness and ineffiency in Iranian rulers in contact with them in Persian Gulf area and Oman sea are the main goals of this research.