برهان صدّيقين به روايت حكيم صهبا و جايگاه آن در حكمت متعاليه صدرايي

The Seddiqin Demonstration as Narrated by Hakim Sahba and Its Place in the Transcendent Philosophy of Mulla Sadra

در پي تدوين آموزه «برهان صديقين» و نگرش به ساحت واجب-الوجود از رهگذر وجود صرف كه اولين بار توسط "ابن سينا" پي ريزي شد (شيرازي، 1378،ج6، ص27)، حكماي بزرگي بدين مهم پرداختند و تقريرهاي گوناگوني از آن عرضه داشتند. بزرگ حكيم جهان اسلام، "صدر الدين محمد شيرازي" با وصول به اصل اصالت وجود و جعل وجود به تقريري نو از آن دست يازيد. تقرير وي كه بر بنياد وحدت تشكيكي وجود بنا نهاده شده بود، بعدا توسط شارحانش از حوزه وحدت تشكيكي به وحدت شخصي توسعه يافت و قرايت هاي بديعي از آن عرضه شد. عارف حكيم "آقا محمدرضا قمشه اي" از زمره اين حكما است كه با بهر ه وري از مباني عرفاني "ابن عربي" و شارحانش به قرايتي نو دست يافته است، نوشتار حاضر كوششي جهت بازنمايي دقيق فلسفي اين تقرير است و در پي تقرير آن در صدد است كه به وجوه خلل آن بر بنياد دستگاه تشكيكي حكمت صدرايي اشاره كند.

Aiming to prepare the teaching of Seddiqin Demonstration and gazing upon that whose existence is imperative from the viewpoint of mere existence, primarily founded by Ibn Sina, (Shirazi, 1999), prominent figures have spent time on this affair and have come up with different readings. As a renowned scholar in the Islamic world, Sadr el-din Mohammad Shirazi, by referring to the basis of the originality of existence and imitation of existence, reached a new reading of this demonstration. His reading, based on the skeptic unity of existence, expanded from the field of skeptic existence to that of personal existence and novel readings of it were later produced. Mohammadreza Ghomsheyi, the mystic philosopher, is among the scholars who have reached new readings thanks to the mystic fundamentals of Ibn Arabi and his exponents. The present paper is an attempt to provide a precise philosophical representation of this reading, and afterwards, the study aims to point out the aspects of its prejudice in the skeptic system of Mulla Sadra’s philosophy.