بررسي نظريه ها و فرآيندهاي روانشناختي در تبيين جرايم و كاربرد آنها در تدوين برنامه هاي كاهش جرم

در نظريه هاي سنتي ، شخصيت مجرم به عنوان صفتي تلقي شده كه به واسطه تجارب خانوادگي تكوين مي يابد. البته هنوز بسياري از جرم شناسان نسبت به اين موضوع ترديد دارند چرا كه اين رويكرد با جهت گيري هاي اثبات گرايي، جبرگرايي، زيست شناختي پروژه لمبروزو مرتبط است. به طور كلي اقدامات جرم آميز حاصل يك محيط اجتماعي است و بايد در بحث جرايم هم عوامل فردي و هم نقش نهادهاي اجتماعي در نظر گرفته شود چرا كه هيچ عاملي به تنهايي تبيين كننده اين امر نيست. حتي در ديدگاه هاي جبرگرايي محيطي نيز اين توافق وجود دارد كه بسياري از اقدامات جر مآميز توسط افراد خاصي صورت مي گيرد و حاصل برخي از فرآيندهاي دروني است. فرآيندها و رويدادهاي روان شناختي ميتواند در بعضي از افراد زمينه ساز و استمرار بخش به جرايم شود. اين فرآيندها در تبيين برخي امور كه مرز بهنجار و نابهنجار را شكننده مي سازد، موثر است. در اين مقاله، جرم و رفتارهاي مجرمانه از نظريه هاي شرطي سازي كلاسيك، شرطي سازي كنشگر، يادگيري شناختي رفتاري و مدل پردازش اطلاعات، تبيين ميشود. تلويحات كاربردي اين نظريه ها به خوبي روش هاي كار و برنام ههاي درماني موثر با بزهكاران جوان و بزرگسال را در كاهش ارتكاب مجدد رفتارهاي جرم آميز تبيين مي كند و برنامه هاي مداخله طراحي شده در هر ديدگاه به اجمال مورد بحث قرار مي گيرد