رابطه بين آموزش هاي ضمن خدمت و اثربخشي كاركنان (در شركت نفت اهواز)

Study of relation between in service trainings and employee َs effectiveness (case study in the Ahvaz in Oil Comlany

در اين پژوهش، ضمن بررسي رابطه بين آموزش هاي ضمن خدمت سازمان و اثربخشي كاركنان آن، ميزان اثربخشي كاركنان نيز سنجيده مي شود. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي است. اين تحقيق در شركت نفت اهواز صورت گرفته و قلمرو زماني نيز شهريور و مهر سال 1388 مي‌باشد. حجم نمونه مورد نياز پژوهش نيز از همين جامعه آماري و بر اساس فرمول استفاده شده ، تقريباً برابر با 119 نفر مي باشد كه در نهايت 153 پرسشنامه توزيع و 120 پرسشنامه جمع آوري و تحليل گرديد. شيوه نمونه گيري اين تحقيق، تصادفي طبقه اي مي باشد. يعني از ميان كاركنان سازمان به تعداد حجم نمونه، افرادي به تصادف انتخاب گرديدند. داده هاي مربوط به ساعات آموزشي كاركنان از طريق شناسنامه-هاي آموزشي آنان و داده هاي مربوط به اثربخشي كاركنان از طريق پرسشنامه جمع آوري شده است. جهت بررسي فرضيات تحقيق، از آزمون "ضريب همبستگي اسپيرمن" استفاده شد. به علاوه براي تعيين ميانگين هر يك از ابعاد اثربخشي كاركنان، از آزمون t يك نمونه اي استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها نيز با استفاده از نرم افزار Spss صورت گرفته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از نظر كاركنان، وضعيت كليه عوامل مورد آزمون در جامعه مطلوب است. همچنين در اين تحقيق بين ساعات آموزش ضمن خدمت گذرانده شده با اثربخشي كاركنان و ابعاد آن رابطه معناداري مشاهده نگرديد.

The purpose of this study was to examine relationship between in-service training of Ahvaz Oil Company and effectiveness of its employees (including: motivation, organizational commitment, job satisfaction). Firstly, the conceptual framework of research was developed on the basis of related literature. A questionnaire was developed by the researchers for data collection. A stratified random sample of 120 employees participated in the study. The survey instrument was administered to the sample. Then, data were analyzed using Spearman correlation coefficient and T-tests. Results showed no significant relationship between in-service training of employees and effectiveness dimensions.