اثربخشي فعاليت هاي فوق برنامه دانشگاه شهيد بهشتي

Investigating the Effectiveness of Extracurricular activities in Shahid Beheshti University

هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي فعاليت هاي فوق برنامه دانشگاه شهيد بهشتي از ديدگاه دانشجويان بود كه كوشش شده است با رويكردي سيستمي وضعيت مولفه هاي دروندادي، فرايندي و بروندادي فعاليت هاي فوق برنامه مشخص و پيشنهادهايي جهت بهبود و ارتقا مطلوبيت فعاليت ها ارايه گردد. روش تحقيق اين پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي، از نظر هدف در زمره تحقيقات كاربردي و جامعه آماري مورد مطالعه دانشجويان فعال و غير فعال در فعاليت هاي فوق برنامه بوده اند كه از بين دانشجويان فعال 84 نفر و دانشجويان غير فعال 375 نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش تصادفي نسبي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. جهت گردآوري اطلاعات و داده هاي لازم از پرسشنامه محقق ساخته و براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون t تك نمونه، آزمون t براي گروه هاي مستقل، تحليل واريانس يكراهه و آزمون شفه) استفاده شد. به طور كلي يافته هاي پژوهش نشان داد فعاليت هاي فوق برنامه از ديدگاه دانشجويان فعال، اثربخش ولي از ديدگاه دانشجويان غير-فعال، اثربخش نبوده است.

The purpose of this research was the investigation of Effectiveness of Extracurricular activities in Shahid Beheshti University by using a systemic approach. It has attempted to identify the main input, procedural, and output elements of the extracurricular activities and to offer some suggestions for improvement of those activities. The method of this research was descriptive. To collect data, researcher-made questionnaires were used. Research population had consisted of 375 inactive students and 84 active students in extracurricular activities that were selected through stratified – proportional sampling by using Morgan formula. For analyzing the data of research descriptive and inferential statistical methods (variate T-test, bivariate T-test and ANOVA, scheffe testing) were used. The viewpoints of active students had indicated the Extracurricular activities were Effective, but the inactive students considered extracurricular activities inffective.