برساخت‌هاي شخصي پسران از نزاع‌هاي بين ‌فردي‌ خود در بستر محلات شيراز (مشاركت‌كنندگان: مهرجويان كانون اصلاح و تربيت استان فارس)

The boysʹʹ personal construct of their interpersonal fights in Shiraz neighbourhoods (Participants: clients of Fars province Reform schools)

هدف از اين مقاله، ارايه ي يك چارچوب نظري و مدل پارادايمي از برساخت‌هاي شخصي پسران از نزاع‌هايِ بين‌فردي‌شان در بستر محله‌هاي زندگي‌ آنهاست. براي تحقق اين هدف از روش‌شناسي كيفي و روش نظريه ي زمينه‌اي استفاده شد. مشاركت‌كنندگان اين تحقيق را با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و معيار، هجده پسر 15 تا 18 ساله ي شيرازي تشكيل دادند كه در كانون اصلاح و تربيت استان فارس به علت ارتكاب نزاع‌هاي بين‌فردي حضور داشتند. براي دستيابي به چارچوب نظري و مدل پارادايمي از طريق 3 مرحله ي كدگذاري، بيش از 50 مفهوم، 13 مقوله ي فرعي، 6 مقوله ي اصلي و يك مقوله ي هسته با عنوان «قمپزشدن براي سازگاري با شرايط زندگي در محلات» استخراج گرديد. چارچوب نظري كشف شده حاصل از اين پژوهش مطرح مي‌كند كه پسران در فضاي اجتماعي نامساعد محلات خود، به طور مكرر در معرض نزاع‌هاي متنوع قرار مي‌گيرند. با اين مواجهه، علاوه بر حساسيت‌زدايي نسبت به پديده ي نزاع و مشروعيت بخشي به كاربرد آن، اين قضيه در ذهن پسران خطور مي‌كند كه آنها نيز ممكن است قرباني نزاع شوند؛ بنابراين ترس از بزه ديدگي و همچنين پيش‌بيني قرباني شدن، آنها را به فكر چاره‌اي اساسي مي‌اندازد. بر اين اساس پذيرش ارتكاب نزاع، مطلوب‌ترين و اجتناب‌ناپذيرترين راهبرد براي حل مسايل شخصي و خانوادگي، در دسترس پسرانِ محلات پايينِ شهري است. آنها با ارايه و نمايش يك نزاع شكوهمند و فتح آن، نه تنها مشكل حاضر خود را حل مي‌نمايند، بلكه با كسب يك هويت قمپزي، از خطرات احتمالي آتي نيز پيشگيري مي‌كنند. از نظر پسران، كسب هويت قمپزي در اين محلات براي ادامه ي حيات ضروري است كه منجر به كاهش آسيب و در نهايت باعث بيمه شدن خود و دگران مهم آنها در برابر انواع قرباني‌شدن مي‌شود.

The purpose of this study is the development of a theoretical framework and paradigm model of boysʹ personal construct of their interpersonal fights in the context of their neighbourhoods. In this regard, qualitative methodology and grounded theory have been used. The participants were 18 Shirazi boys (aged 15-18) who have been in Reform schools for interpersonal fights and were selected through purposive and criterion sampling techniques. For the construction of the theoretical framework and paradigmatic model, through 3 coding procedures, more than 50 concepts, 13 sub categories and one central category named "being bully for coping with life situations in neighborhoods" were extracted. The extracted theoretical framework outlined that boys in disadventaged social space of their neighborhood have been repeatedly exposes to different fights. These exposures desensitize and legitimize fights and leads boys to think that they may be victim of fights. Therefore fear of victimization and prediction of victimization lead them to choose essential solution. So commitment to fight is the most favorite and inevitable strategy for personal and family problem solving that is available to downtown neighborhood boys. They present and show a huge and big fight with victory that not only solves their problems but also obtaining a bully identity (Ghompoz) prevents future probable threats. Thus, in boysʹ perspective, getting a bully identity in these neighborhoods is an essential way for the continuation of life that causes damage reduction and finally leads to security for them and their significant others against victimization.