وضعيت ارايه بازخورد به فراگير در آموزش باليني از ديدگاه دستياران ارشد و دانشجويان دوره پزشكي عمومي دانشگاه علوم پزشكي شيراز، سال 1393

The Status of Feedback Provision to Learners in Clinical Training from the Residents and Medical Students’ Perspective at Shiraz University of Medical Sciences, 2014

مقدمه: ارايه بازخورد موثر به فراگير در حين آموزش باليني، يكي از شاخص‌هاي تدريس اثربخش مي‌باشد. اين مطالعه در نظر دارد نظرات دستياران ارشد و دانشجويان دوره پزشكي عمومي را در دانشگاه علوم پزشكي شيراز در مورد نحوه ارايه بازخورد در آموزش باليني مقايسه نمايد. مواد و روش‌ها: تحقيق حاضر از نوع توصيفي- تحليلي بود. در اين تحقيق از روش نمونهگيري تصادفي استفاده شد و از مجموع دستياران ارشد و دانشجويان دوره پزشكي عمومي، اطلاعات 50 دستيار و 50 دانشجو، جمع‌آوري شد. گردآوري داده‌ها از طريق پرسشنامه بازخورد صورت گرفته است. براي تعيين روايي پرسشنامه از 3 نفر از متخصصين نظرخواهي شد. بعد از اعمال نظرات اصلاحي، مجدداً روايي صوري ابزار به تاييد آنان رسانده شد. براي تعيين پايايي ابزار، ضريب آلفاي كرونباخ پرسشنامه بازخورد 84/0 محاسبه شد كه بيانگر همساني دروني مناسب سوالات پرسشنامه مي‌باشد. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آزمون‌هاي آماري توصيفي (شاخص‌هاي فراواني و درصد) و تحليلي ( chi-square) مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت. نتايج: 46% از دانشجويان معتقد بودند كه هميشه "به‌طور كلي اين نظر موافق بودند. ميان پاسخ‌هاي دستياران ارشد و دانشجويان دوره پزشكي عمومي به متغيرهاي 5، 6، 9، 10، 13، 16 و 18 رابطه معناداري مشاهده شد. در اين ميان به غير از متغير 9، اكثر افراد (دانشجو و دستيار) گزينه "گاهي اوقات" را براي پاسخ به متغيرها انتخاب كرده بودند. نتيجه‌گيري: بيشتر دستياران ارشد و دانشجويان دوره پزشكي عمومي، در آموزش باليني به‌طور مناسب، بازخورد دريافت نمي‌كنند. همچنين دستياران ارشد دانشگاه علوم پزشكي شيراز نسبت به دانشجويان دوره پزشكي عمومي، از بازخورد دريافتي در طول آموزش باليني خود، رضايت كمتري داشتند.

Introduction: Providing learners with effective feedback during clinical training is one of the indicators of effective teaching. This study compares the views of residents and medical students on the way they receive feedback at Shiraz University of Medical Sciences. Materials and Methods: This is a descriptive–analytical study. In the present study, random sampling method was employed. The sample consisted of 50 medical students and 50 residents, whose views on the feedback were obtained as the required data. The data were collected through a valid and reliable (Cronbachʹs alpha = 0.84) questionnaire. The collected data were analyzed through SPSS software, version18, using descriptive (frequency and percentage index) and analytical (chi-square) statistics. Results: 46% of the students answered “always” to the option that the feedback "has generally been useful" versus 33.3% of residents who had this view. There was a significant relationship between the residents and medical studentsʹ responses to items 5, 6, 9, 10, 13, 16 and 18. Except for the item (variable) 9, the majority of participants [students and residents] chose the option "sometimes" for the items. Conclusion: This study showed that the residents and medical students in clinical education did not get feedback properly. The residents were less satisfied than the medical students with the feedback they received during their clinical training at Shiraz University of Medical Sciences.