تحليل گفتمان به مثابه نظريه و روش

Discourse analysis as theory and method

علاوه بر تشريح مباني فلسفي نظريه گفتمان لا كلا و موف، اين مقاله بر آن است تا با استفاده از مثال‌هاي برگرفته از تحولات سياسي-اجتماعي ايران بعد از انقلاب اسلامي نشان دهد چگونه اين نظريه مي‌تواند به مثابه روشي براي تحليل گفتمان‌هاي سياسي-اجتماعي مورد استفاده قرار گيرد. اين نظريه، اگرچه داراي قابليت تبييني فوق العاده‌اي مي‌باشد ولي به دليل نداشتن ابزارهاي تحليل زباني مورد نياز براي تشريح دقيق منازعات معنايي ميان گفتمان‌ها به هنگام تحليل مشكلاتي را براي تحليل‌گر در پي دارد. از اين رو، در اينجا تلاش خواهد شد با استفاده از راهكار برجسته‌سازي و حاشيه‌راني كه ريشه در زبان‌شناسي نقش‌گراي هليدي دارد اين مشكل برطرف شود.

In addition to explaining the philosophical foundations of Laclau and Moufeʹs discourse theory, the paper, based on examples taken from socio-political changes in Iran after the Islamic revolution, is to show how this theory can be used as a method to analyze socio-political discourses. Although the theory has outstanding explanatory capabilities .it poses difficulties for researches because of lacking linguistic analytical tools needed for an elaborate analysis of meaning conflicts among dsicourses. Thus, the paper tries to overcome the difficulty through resorting to foregrounding and backgrounding strategies which have their roots in. Hallidayʹs Functional Linguistics.