چارچوب نظري اِعمال پيشگيري وضعي نسبت به جرايم سازمان يافته

در حال حاضر و با توجه به كثرت وقوع جرايم سازمان يافته، پيشگيري از اين جرايم و نه لزوماً سركوب و مجازات دهي آنها اهميت روز افزوني پيدا كرده است. بدين سبب كه اين گونه جرايم با توجه به انسجام در ارتكاب و استحكام در رسيدن به اهداف، زيان ها و مضرات بسياري را در ابعاد مختلف، بر پيكر اجتماع وارد مي سازد. بنابراين اتخاذ روش هاي پيشگيرانه به تدريج جايگاه اِعمال خود را مفتوح مي يابد. يكي از روبه رشدترين رويكردهاي پيشگيرانه نيز، همانا رويكرد پيشگيري وضعي از جرم است. پيشرفت سريع اين نوع پيشگيري، از موفقيت هاي فراوان در پيشگيري از جرايم مختلف سرچشمه گرفته است. در اين مقاله به بحث از چارچوب نظري اِعمال و پياده سازي پيشگيري وضعي از جرم در خصوص آنچه به اصطلاح جرايم سازمان يافته خوانده ميشود پرداخته ميشود. بدين توضيح كه پيشگيري وضعي تا چه ميزان ميتواند بر وضعيتهاي پيش جنايي موثر واقع شود و از اين طريق با تاثيرگذاري بر زمان و مكان ارتكاب و نحوه انتخاب مجرمين سازمان يافته از ميزان وقوع اين جرايم بكاهد. در اينجا سعي شده است تا چارچوب نظري و مفهومي اين مقوله روشنتر گردد و به سوالات متعدد در اين راستا پاسخ داده شود.