پيش‌بيني خشنودي شغلي معلمان با استفاده از ابعاد كمال‌گرايي شغلي

Prediction of Teachers Job Satisfaction by Dimensions of Job Perfectionism

اين پژوهش‌ با هدف پيش‌بيني خشنودي شغلي معلمان با استفاده از ابعاد كمال‌گرايي شغلي صورت پذيرفت. پژوهش از نوع توصيفي ـ همبستگي بود. جامعه آماري همه معلمان دوره راهنمايي (2400 نفر) شهر اصفهان و گروه نمونه مورد مطالعه 331 معلم دوره راهنمايي (183 زن و 148 مرد) بودند كه با استفاده از روش تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. پرسشنامه‌هاي پژوهش شامل مقياس چندبعدي كمال‌گرايي شغلي (هويت و فلت، 1988) و شاخص توصيفي شعل (اسميت و همكاران، 1969) بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون استفاده شد. نتايج نشان دادند كه بين كمال‌گرايي مبتني بر خود و خشنودي شغلي رابطه منفي و معنادار وجود دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه فقط كمال‌گرايي مبتني بر خود قادر به پيش‌بيني خشنودي شغلي است (05/0 > P).

The purpose of the present research was to study the effect of dimensions of job perfectionism on job satisfaction among teachers in Isfahan city. The research method was descriptive- correlation. The statistical population was all 2400 guidance teachers in the city. Through multistage random sampling, 331 teachers (183 women and 148 men were selected. Tools Research were, Multidimensional Job perfectionism Scale (Hewitt and Flett, 1988) and Job Descriptive Index (Smith et al. 1969). To analyze the data, pearson correlation coefficient and regression analysis were used. Results indicated that there was negative significant relationship between self-oriented perfectionism and job satisfaction (P < 0.05). Also, the results of regression analysis showed that only self oriented perfectionism could predict job satisfaction (P > 0.05).