رابطه فرهنگ سازماني و هوش سازماني با رضايت شغلي كاركنان

Relationship of Organizational Culture and Organizational Intelligence to Job Satisfaction

هدف از انجام اين پژوهش مطالعه رابطه بين فرهنگ سازماني و هوش سازماني با رضايت شغلي بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق را تمامي كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اقليد تشكيل دادند كه تعداد آنها برابر با 70 نفر بوده است و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان40 نفر انتخاب گرديد كه به روش تصادفي ساده انتخاب شده اند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه فرهنگ سازماني رابينز و پرسشنامه هوش سازماني البرخت (2003) و پرسشنامه رضايت شغلي اسميت، كندال و هاالين (1987)، استفاده شده است و براي تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه استفاده شده است و تحليل داده ها نشان داد كه: بين فرهنگ سازماني و رضايت شغلي و بين هوش سازماني و رضايت شغلي رابطه مستقيم و بين تمامي ابعاد هوش سازماني و رضايت شغلي رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد. بيش ترين ميزان همبستگي را مولفه هاي چشم انداز مشترك با رضايت شغلي و كمترين همبستگي را مولفه توافق با رضايت شغلي داشته اند. تمامي ابعاد فرهنگ ‌سازماني با رضايت شغلي رابطه مستقيم معناداري داشته اند.

This descriptive-correlational study aimed to investigate the relationship of Organizational Culture and Intelligence to Job Satisfaction. The population of this study involved 70 personnel in Islamic Azad University in Eghlid. A random sample of 40 personnel was selected in accordance with Krejcie and Morgan’s Table. A use was made of three questionnaires of Organizational Culture, Organizational Intelligence, and Job Satisfaction. Pearson correlation coefficient and stepwise multiple regression inferential analyses were run to analyze data. The results of data analysis indicated that there was a significantly positive relationship between both organizational culture and organizational intelligence (all dimensions) and job satisfaction