مقايسه پشتوانه‌هاي انساني و غيرانساني حمايتگر دانشجويان در دوره‌هاي آموزش الكترونيكي و حضوري

Comparing the Students’ Supportive Resources in Electronic Courses with those in on-Campus Courses

مقدمه: با توجه به روند رو به گسترش استفاده از فناوري‌هاي اطلاعات و ارتباطات در آموزش عالي،‌ اكثر دانشگاه‌ها براي ارايه خدمات آموزشي،‌ به دوره‌هاي آموزش الكترونيكي روي آورده‌اند. در اين نوع آموزش، به‌دليل تعامل كمتر ميان استاد و دانشجو، به اشكال جديدي از پشتوانه‌ها و منابع انساني و غيرانساني نياز است كه با محيط‌هاي عادي آموزشي متفاوت است. هدف از اين پژوهش تعيين و مقايسه نوع پشتوانه‌هاي فراهم شده در دو محيط الكترونيكي و حضوري و نظر دانشجويان در اين ارتباط است. مواد و روش‌ها: با توجه به هدف پژوهش، 160 نفر از دانشجويان كارشناسي ارشد دوره‌هاي آموزش الكترونيكي و حضوري دانشگاه اصفهان با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته بر مبناي ادبيات پژوهش گردآوري شد. روايي محتوايي پرسشنامه‌ها با نظر متخصصان و ضريب پايايي آن به ‌روش آلفاي كرونباخ 84/0 محاسبه گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي (فراواني و درصد) و آمار استنباطي (آزمون مجذور خي‌دو) استفاده گرديد. نتايج: نتايج پژوهش نشان داد مهم‌ترين پشتوانه حمايتگر دانشجو در دوره‌هاي حضوري، استاد درس است، در حالي كه دانشجويان دوره‌هاي آموزش الكترونيكي، به‌طور معناداري از حمايت‌هاي استاد درس، اساتيد و دانشجويان ساير دانشگاه‌ها استفاده مي‌كردند (05/0P < ). از نظر ميزان استفاده از پشتوانه‌هاي غيرانساني، بين دانشجويان دوره‌هاي آموزش الكترونيكي و حضوري تفاوت معناداري وجود داشت (01/0 > P و 05/0 > P). نتيجه‌گيري: با توجه به عدم‌حضور فيزيكي استاد و نبود تعاملات چهره به چهره نوع خاصي از حمايت‌ها لازم است كه اين حمايت‌ها نياز به بسترسازي فني، سازماني و پداگوژيكي دارد.

Introduction: With exponential increase of virtual courses in higher education, most universities have provided this kind of education for their students. Due to the lack of face to face interaction between professors and students in this type of education, many types of supports including human and non-human resources would be necessary. The main purpose of the present paper was to identify and compare the types of supportive resources from the viewpoints of students attending electronic and on campus courses. Materials and Methods: For this purpose, 160 graduated students from Isfahan University, both virtual and non-virtual, were selected, using the stratified random sampling method. The data were gathered through a researcher-made questionnaire which was based on literature review. The content validity of the questionnaire was confirmed by experts. Its reliability was estimated to be 0.84, using Alpha-Cronbach’s coefficient. The data were analyzed, using frequencies, percentages and the chi-square test. Results: The results indicated that in non-virtual courses, professors were the most important support for students while in virtual courses, students significantly used supports from teachers’ assistants, and professors and students from other universities to meet their needs (P < 0.05). Conclusion: In terms of using non-human resources, especially media for education, there was a significant difference between students in electronic courses and on campus students.