الصراع بين الحياه والموت في شعر ابي العتاهيه وناصرخسرو

زندگي و مرگ يكي از موضوعاتي است كه از ديرباز ذهن انسان را به خود مشغول كرده است. اين مساله يكي از موضوعات مهم در شعر زهد به شمار مي آيد و شعر تلاش كردند تا به حقيقت واقعي آن دست يابند. ابوالعتاهيه وناصرخسرو از جمله شاعران زهد در ادبيات عرب و فارسي به شمار مي آيند و از اين رو، در شعرشان توجهي خاص به اين موضوع از خود نشان داده اند. اين پژوهش به بررسي پديده مرگ و زندگي در شعر ابوالعتاهيه و ناصرخسرو قبادياني در چارچوب ادبيات تطبيقي مي پردازد. شكي نيست كه موضوع مرگ و زندگي يكي از مهمترين محورهاي شعر زهد در ميان شاعران زهد پيشه است. اين دو شاعر در شعر زهدشان از مفهوم مرگ و زندگي پرده برداشتند. هر گاه نظري به شعر اين دو شاعر بيندازيم در مي يابيم كه ابوالعتاهيه در طول زندگي اش به شدت از مرگ هراس داشت و تلاش مي كرد كه خود را از چنگال مرگ نجات دهد. اما نتوانست و در نهايت مرگ را به عنوان ابزاري براي بيان نصيحت و موعظه برگزيد. ناصرخسرو نيز در شعر خود به اين موضوع پرداخت و به حتمي بودن آن ايمان داشت، و در اين زمينه بر مباني ديني تكيه كرد و هميشه انسان را به توشه گرفتن از نيكي ها و آمادگي براي مرگ سفارش مي كند