اثر تمرينات كششي استاتيك و بالستيك بر نيروهاي برشي قدامي پروگزيمال تيبيا در حركت توقف-پرش رو به جلو

The Effects of Acute Static and Ballistic Stretching Techniques on the Proximal Tibia Anterior Shear Forces during Forward Stop-Jump Performance

زمینه و هدف: آسیب لیگامنت متقاطع قدامی، آسیبی شایع در ورزش­هایی است كه الگوی توقف-پرش دارند. هدف كلی از انجام تحقیق حاضر تعیین اثرات یك وهله تمرینات كششی استاتیك و بالستیك بر نیروهای برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در حركت توقف- پرش رو به جلو می­باشد. روش بررسی: نمونه گیری این تحقیق به­ شیوه نمونه­ گیری در دسترس شامل 12 مرد سالم ورزشكار، به‌صورت داوطلب است. هر آزمودنی سه بار و با فاصله زمانی سه روز به آزمایشگاه مراجعه كرد تا اثر تمرینات قبلی كاملاً از بین رود. كلیه داده‌های كینتیكی و كینماتیكی به‌دست آمده از صفحه نیرو و سیستم آنالیز حركتی توسط نرم‌افزار متلب استفاده شدند. جهت بررسی و مقایسه تأثیر یك وهله تمرینات كششی استاتیك و بالستیك، بر میزان نیروی برشی قدامی وارد بر پروگزیمال تیبیا در آزمودنی­ ها، از شاخص‎های آماری توصیفی و جهت آزمون فرضیه‎ها از آزمون t وابسته و آنالیز واریانس یك‌ سویه استفاده شد. یافته ها: آزمون t وابسته نشان داد كه كشش استاتیك به ­طور معنی­داری بر نیروی برشی قدامی وارد بر زانو تاثیرگذار است (016/0P=). نتایج آزمون تحلیل واریانس حاكی از اینتراكشن نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در هر دو گروه استاتیك و بالستیك بود و سپس آزمون تعقیبی توكی، بین گروه كنترل با گروه كشش استاتیك رابطه معناداری (010/0P= ) به­دست آورد. میزان اندازه اثر تمرینات كششی استاتیك و بالستیك بر نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا نیز به‌ترتیب برابر با 96/0 و 68/0 بود كه با توجه به شاخص استاندارد دی-كوهن اندازه اثر تمرین كشش استاتیك بزرگ و اندازه اثر كشش بالستیك متوسط است كه نشان­ دهنده تاثیر بیشتر تمرینات كششی استاتیك بر كاهش نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا می­ باشد. نتیجه‌گیری:  تحقیق حاضر نشان داد كه انجام كشش­ های استاتیك قبل از اجرای حركت توقف-پرش رو به جلو، سبب كاهش حداكثر نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا می­ شود. با این تفاسیر محتمل است كه آسیب­ های ACL بعد از كشش استاتیك كمتر اتفاق می­ افتد.  بنابراین توصیه می­ شود مربیان ورزش جهت گرم كردن­ ها و فیزیوتراپ­ ها جهت توانبخشی به­ علت كاهش در آسیب و برای كاهش نیروهای برشی قدامی وارد بر زانوی ورزشكاران از روش استاتیك استفاده نمایند.

Background and Aim: The anterior cruciate ligament (ACL) injury is a common occurrence in sports requiring stop-jump performance. The purpose of this study was to determine the effects of acute static and ballistic stretching techniques on the proximal tibia anterior shear forces during forward stop-jump. Materials and Methods: The study samples consisted of 12 healthy athletic men who attended to the laboratory 3 times in 3 other days (the effects of previous stretching to be completely faded). All kinetics and kinematics data from Force Plate and Motion Analysis System were used in Matlab. Results: One-way analysis of variance test and Paired Samples T-Test were used to analyze the data. Paired Samples T-Test showed a significant effect of static stretching technique on anterior shear force. One-way analysis of variance test showed the interaction of the proximal tibia anterior shear force of all groups. This study revealed that the proximal tibia anterior shear force was significantly decreased after static stretching (P= 0.016). Moreover, Tukey test showed a significant effect in acute static stretching technique (P= 0.010), whereas there was no significant difference in Ballistic stretching. Conclusion: The results of this study suggested that probably applying static stretching technique before forward stop-jump task can decrease the peak anterior shear force. This means ACL injuries can be prevented after this stretching technique. Collectively, it is suggested that athletes, coaches and physiotherapists can use static stretching technique for preventing the ACL injuries.