سازمان‌دهي در انقلاب اسلامي ايران

Organization in Islamic Revolution of Iran

«سازمان‌دهي» از مهم‌ترين عواملي است كه در فروكاهي قدرت رژيم پيشين و قدرت‌يابي انقلابيون و سرانجام در انتقال قدرت و پيروزي انقلاب موثر است و از اين‌رو، مورد توجه و تاكيد برخي از نظريه‌پردازان انقلاب قرار گرفته است. اين دسته از نظريه‌پردازان بر ابعاد و مولفه‌هاي عقلاني در فرايند انقلاب پاي مي‌فشارند و «سازمان‌دهي» را مصداقي از كنش عقلاني برمي‌شمرند. در اين نوشتار تلاش مي‌شود «سازمان‌دهي» در انقلاب ايران مورد مطالعه و بررسي قرار گيرد. بدين منظور در سطح نظري، پس از واكاوي و بازشناسي ابعاد و جوانب اين مفهوم در نظريه چارلز تيلي و تد رابرت گر، با نگاهي تلفيقي، مدلي مفهومي از سازمان‌دهي ترسيم مي‌شود و در سطح تجربي، مبتني بر روش مطالعه اسنادي و در راستاي مدل مطروحه مصاديق و شواهدي از واقعيت انقلاب ايران ارايه مي‌گردد.

"Organization" is among the most important factors exerting impact on the reduction of the power of the previous regime and empowerment of revolutionaries and finally power transition and the victory of Islamic revolution. Therefore it has been considered and highlighted by some theorists of the revolution. This group of theorists insists on rational aspects and components in the process of revolution and considers "organization" as an instance of rational action. This article tries to study "organization" in the Islamic revolution. For this end in the theoretical level, after exploration and re-identification of different aspects of this concept in Charles Tilly and Ted Robert Gurrʹs theory, a conceptual model of organization has been outlined with an integrative approach. Based on documentary research and in line with the proposed model, instances and evidences have been provided for the realities of Iranian revolution on the empirical level.