رابطه سبكهاي مقابله‌اي با تبعيت از درمان در بيماران ديابتي نوع دو

THE RELATIONSHIP BETWEEN COPING STYLES WITH ADHERENCE IN TYPE 2 DIABETIC PATIENTS

مقدمه: افزايش دانش بيماران به تنهايی برای كنترل بيماری خود كافی نبوده و نياز است كه توانايی‌ها و مهارت‌هايی برای مقابله موثر با استرس‌های حاصل از ديابت كسب كنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبك‌های مقابله‌ای با تبعيت از درمان در بيماران ديابتی نوع دو انجام شد. روش‌ها: در يك طرح پژوهشی مقطعی تعداد 100 بيمار ديابتی نوع دو با استفاده از روش در دسترس انتخاب شدند. اين بيماران پرسشنامه‌های راه‌های مقابلهای لازاروس و فولكمن و پرسشنامه تبعيت از درمان را تكميل كردند. در اين مطالعه از آزمون همبستگی اسپيرمن و مدل رگرسيون خطی و برای تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار Spss استفاده شد. يافته‌ها: خرده مقياسهای سبك مسئله مدار و هيجانمدار با تبعيت از درمان ارتباط معنيداری داشتند. بدين صورت كه بين سبك مسئله مدار با تبعيت از درمان رابطه معنيدار مستقيم وجود دارد (05/0> P) و بر اساس تحليل رگرسيونی خطی با افزايش مسئله مداری، تبعيت از درمان نيز افزايش مييافت. بين سبك هيجان مدار با تبعيت از درمان رابطه معنی‌دار معكوس وجود داشت (05/0> P) كه بر اساس تحليل رگرسيونی خطی با افزايش هيجان مداری، تبعيت از درمان كاهش مييابد. نتيجهگيری: نتايج اين پژوهش بر وجود ارتباط معنيدار بين سبك‌های مقابله‌ای مسئله مدار و هيجان مدار با پيروی و تبعيت از درمان در بيماران ديابتی تاكيد می‌كند.

Background: Having high knowledge in patients is not sufficient for disease control and it is necessary to get more skills and capabilities that could be helping in confronting with diabetes associated stresses. This study is aim to assess the relationship between coping styles approaches with adherence to treatment in type 2 diabetic patients. Methods: In a cross sectional design 100 type 2 diabetic patients were selected by convenience route. Folkman and Lazaros as well as adherence to treatment questionnaires were filled by participants. Data was analyzed by SPSS software version 16, spearman correlation test and linear regression model were used for inferential statistics. Results: Problem and excitement oriented subscales were significant correlation. The correlation between problem oriented subscale and adherence was positive and significant (P<0.05) so that regression model showed as this subscale increase the adherence was increasing as well. The correlation between excitement oriented subscale and adherence was negative and significant (P<0.05) so that regression model showed as this subscale increase the adherence was decreasing. Conclusion: The results emphasized that there is significant correlation between copying styles and adherence to treatment in type 2 diabetic patients.