تاثير تمرين اختياري بر سطح فاكتور نروتروفيك مشتق از آستروسيت ساقه‌ مغز موش هاي صحرايي مبتلا به پاركينسون

The effect of voluntary exercise on MANF level in the brainstem of Parkinsonian rats induced by 6-Hydroxydopamine

زمينه و هدف: فاكتور نروتروفيك مشتق از آستروسيت، يكي از اعضاي خانواده نروتروفين‌هاست كه موجب افزايش احتمال زنده‌ماندن و فعاليت سلول‌هاي دوپامينرژيك مي‌شود. هدف از اين تحقيق، بررسي اثر تمرين اختياري بر سطح فاكتور نروتروفيكي مشتق از آستروسيت ساقه مغز پس از تخريب سلول‌هاي دوپامينرژيك ماده سياه ساقه مغز براي ايجاد پاركينسون با استفاده از 6-هيدروكسي دوپامين در موش صحرايي بود. روش تحقيق: در اين مطالعه تجربي، 25 سر موش صحرايي نر در سه گروه: كنترل (9 سر)، پاركينسوني (9 سر) و گروه تمرين (7 سر) قرار گرفتند. گروه تمرين شامل موش‌هاي پاركينسوني بوده كه به‌مدّت دوازده هفته فعاليت داشتند. با تزريق داخل بطني تركيب 6-هيدروكسي‌دوپامين با غلظت 250 ميكروگرم در 5 ميكروليتر، پاركينسون ايجاد شد. سطح فاكتور نروتروفيكي مشتق از آستروسيت ساقه مغز، با روش الايزا اندازه‌گيري گرديد. يافته‌ها: ميانگين فعاليت روزانه گروه تمرين 16/764±5384 متر بود. سطح فاكتور نروتروفيك مشتق از آستروسيت ساقه مغز گروه تمرين در مقايسه با گروه پاركينسوني، افزايش معني‌داري داشت (001/0P=). سطح فاكتور نروتروفيك مشتق از آستروسيت در گروه تمرين، هم‌سطح با گروه كنترل باقي ماند (615/0P=). نتيجه‌گيري: تمرينات اختياري، سبب افزايش مقاومت و محافظت نورون‌هاي ساقه مغز موش‌هاي صحرايي در برابر تخريب اكسيداتيو ناشي از تزريق سم عصبي مي‌شود و نقش حفاظتي در برابر پاركينسون دارد.

Background and Aim: Mesencephalic astrocyte-derived neurotrophic factor (MANF) is one of neurotrophines’ family which improves the dopaminergic cells survival and activity. The purpose of the current study was to investigate the protective effects of 12 weeks of voluntary exercise on MANF level in the brainstem of parkinsonian rats against the destruction of substansia nigra’s dopaminergic cells using 6-hydroxydopamine. Materials and Methods: In this experimental study, twenty-five male rats were divided into three groups: Base (healthy control, n=9), control-Parkinson (n=9), and voluntary exercise-parkinsonian (n=7). The voluntary exercise control group/ healthy group (n=9) were housed in individual cages geared with running wheels and had activity for 12 weeks. To induce parkinson in the second group (n=9), 250 microgram in 5 microliter 6-OHDA (dissolved in saline) was administered intracerebroventricularly (ICV) using a stereotaxic apparatus.The third healthy exercise group only had voluntary exercise for the same period. Finally, MANF levels in the brainstems were measured by means of ELISA. The obtained data was analyzed using one-way variance analysis (ANOVA) and Tukey post hoc. Results: Mean running distance of the subjects was 5384±764/16 meter per day. In this study MANF levels between exercise group and Parkinson control had significant differences (P=.001). In other words, decrease in MANF levels was prevented in the exercise group (P=.001). MANF levels in the exercise group remained almost at the same level as the Base group (healthy control), P=0.615) Conclusion: voluntary exercises cause the amplification of MANF against oxidative damage induced by 6-OHDA toxicity and have a protective role against parkinson.