صدور كثرت از وحدت از ديدگاه حكمت متعاليه (بر اساس وحدت تشكيكي و شخصي)

Emanation of Multiplicity from Unity from the Transcendental Philosophy Point of View (On the Basis of Gradational and Particular Unity)

تبیین كثرت عالم و نحوه پیدایش آن از مبدأ هستی یكی از دغدغه‌های فیلسوفان و از جمله ملاصدرا بوده است. مبحث صدور كثرت از وحدت با توجه به ظاهر سخنان صدرا كه قائل به وحدت تشكیكی وجود و نظریه خاص او كه قائل به وحدت شخصی وجود و تشكیك در مظاهر است، كاملاً متفاوت خواهد بود. بر اساس وحدت شخصی وجود، كثرت واقعی وجود ندارد و آنچه كه تحت عنوان كثرت درك می‌‌كنیم كثرت در ظهور است نه كثرت در وجود. بر این اساس اولین ظهور و تجلی حق تعالی «فیض منبسط» است كه این فیض همه مراتب آفرینش را در بر می‌گیرد و در هر مرتبه با تعینی خاص همراهی می‌كند.

Explanation of the Multiplicity of the world and the way it was created from the beginning of existence is one the concerns of philosophers, including Mullā Ṣadrā. The discourse of the emanation of multiplicity from unity would be totally different with respect to the apparent words of Ṣadrā, who believes in the gradational unity of existence and according to his specific viewpoint, believing in particular unity of existence and gradation in manifestations. According to the particular unity of existence, there is no real multiplicity and what we perceive under the rubric of multiplicity is the multiplicity in manifestation rather than multiplicity in existence. Accordingly, the first manifestation and epiphany of the Exalted Truth is “uncompounded emanation”. This emanation encompasses all levels of creation and accompanies every level with a particular specification.