تأثير مباني فلسفي ملاصدرا در برداشت‌هاي حديثي او در حوزه مباحث نفس و معاد

The Impact of Mullā Ṣadra’s Philosophical Principles on his Ḥadīth Impressions in the Field of the Discourses of Nafs (Soul) and Ma‘ād (Return)

صدرالمتألهین شیرازی، مؤسس مكتبی است كه به عنوان حكمت متعالیه شناخته می‌شود. وی با بهره‌بردن از میراث سلف خود راه جدیدی را فراروی جویندگان حقیقت گشوده است. یكی از ویژگی‌های مكتب فلسفی او استفاده فراوان از آیات و روایات معصومان‌(ع) در آثار فلسفی خود می‌باشد. وی براساس مبانی فلسفی كه خود موفق به تأسیس آن‌ها شده است، تبیین خاصی از منابع نقلی از جمله روایات ارائه داده است. در این مقاله نخست علت رویكرد ملاصدرا به روایات بررسی شده و سپس با ذكر نمونه‌هایی به تأثیر مبانی فلسفی ملاصدرا در برداشت‌های او از احادیث با محوریت مباحث نفس و معاد پرداخته شده است.

Ṣadr al-Muti’allihīn Shīrāzī is the founder of a school known as Transcendental Philosophy. Employing the heritage of his predecessors, he has opened a new way before seekers of the Truth. One of the features of his philosophical school is the frequent use of the verses of the Qur’ān and traditions of the Infallibles (A.S.) in his philosophical works. On the basis of the philosophical principles that he himself has managed to establish, he has presented a specific explanation of narrative sources, including traditions. In this article, first the reason for Mullā Ṣadrā’s turning to the traditions is examined and then by making some examples the impact of Mullā Ṣadrā’s philosophical principles in his impressions of the traditions are dealt with through focusing on the discourses of nafs (soul) and ma‘ād (return).