رابطه علم و دين از منظر علّامه طباطبايي

The Relationship between Science and Religion from the View of Allamah Tabatabai

انسان با پيشرفت روزافزون علوم، با سوالاتي درباره رابطه اين علوم با دين مواجه مي شود. ترابط ميان «علم و دين» از جمله مسايلي است كه مورد توجه انديشمندان قرار گرفته است. اين تحقيق بر آن است كه رابطه علم و دين را از نگاه علّامه طباطبايي بررسي نمايد و با تتبع در آثار ايشان، مباحثي را كه درباره اين موضوع مطرح كرده اند، استخراج، تنظيم و سپس توصيف و تحليل كند. ايشان معتقد است علم و دين روابط متقابلي با هم دارند؛ شكوفايي علم و دانش در تمدن هاي جهان، مرهون تدابير و تشويق هاي دين است و علم نيز در تحكيم باورهاي ديني سهم بسزايي بر عهده دارد. علّامه با انكار تعارض واقعي ميان علم و دين، براي رفع تعارضات ظاهري پيش آمده، راه حل هايي را ارايه مي كند. ايشان عمده اين تعارضات را با تقدم گزاره هاي قطعي بر ظني و يا از طريق تمايز قلمرو علم و دين، رفع مي نمايد و در بسياري از موارد با تبيين و تفسير صحيح از آموزه هاي ديني، عدم تعارض واقعي ميان علم و دين را نشان مي دهد.

The question of the relationship between science and religion has been of the special concern of thinkers. This research seeks to investigate the relationship between science and religion from the view of Allamah Tabatabai. He believes that there is a mutual relationship between religion and science; the florescence of science and knowledge in the world is indebted the positive contribution of religion, and science has an important role in the consodolation of religious beliefs. Rejecting the idea that there is a real conflict between science and religion, Allamah offers solutions for the elimination of apparent conflicts. He removes most of these conflicts by preferring definite propositions to conjectural propositions or by distinguishing between the realm of science and that of religion. In many cases he offers obvious explanation of religious teachings to show that there is no contradiction between science and religion.