تبيين رابطه كثرت حيات اجتماعي و ظهور مقامات انسان كامل با تمدن مهدوي، بر اساس مباني عرفان و فلسفه اسلامي

Clarifying the relation between multiplicity of social life and manifestation of stations of perfect man through Mahdist civilization, based on Islamic Mysticism and Philosophy

در اين نوشتار، تلاش شده است با استفاده از مباني عرفان و فلسفه اسلامي در قالبي نوين اما برهاني، اثبات شود كه تحقق تمدن مهدوي در بستر حيات اجتماعي، به ظهور حداكثري مقامات انسان كامل به عنوان غايت آفرينش خواهد انجاميد و در حقيقت، عميق‌ترين افق در ارزيابي دستاورد‌هاي تمدن مهدوي، افقي است كه در آن، ظهور حضرت حجت? از منظر ظهور تامّ مقامات انسان كامل مورد بررسي قرار گيرد. به اين منظور، ابتدا تبييني مختصر از جايگاه انسان كامل در هندسه نظام آفرينش ارايه شده است تا از اين منظر عميق، مباني مورد نياز براي تبيين نسبت ميان مهدويت و غايت آفرينش فراهم آيد و آن‌گاه در ادامه در تبيين چگونگي رابطه ظهور كثرت و وحدت در قوس نزول آفرينش، اثبات شده است كه با ظهور كثرات در قوس نزول آفرينش و پديدار شدن تزاحمات و تصادمات ميان آن‌ها، طلبي وجودي براي ظهور وحدت در ميان اين كثرات پديد خواهد آمد كه مقدمه ظهور وحدتي انسجام‌بخش بين كثرات خواهد بود. سپس با افزودن اين مقدمه مهم كه اوج كثرت در قوس نزول آفرينش، از آنِ حيات اجتماعي بشر است، اين نتيجه به نحو برهاني حاصل شده است كه اوج وحدت نيز _ كه از آنِ مقام انسان كامل است _ در همين بستر اجتماع امكان ظهور مي‌يابد. به بيان ديگر، ظهور كمالات و مقامات انسان كامل به عنوان غايت آفرينش، ضرورتاً نيازمند بستر حيات اجتماعي است كه در تمدن مهدوي فعليت كامل مي‌يابد و از اين منظر، نقش و جايگاه تمدن مهدوي ظهور تفصيلي مقامات انسان كامل خواهد بود.

In this writing, it is tried to, with the use of fundamentals of Islamic philosophy and mysticism in a new and yet dialectical pattern, prove that fulfillment of Mahdist civilization in the social context will happen by the appearance of utmost stations of perfect man which is the goal of creation. In fact the deepest outlook in evaluating the Mahdist civilization is the outlook in which the appearance of Imam Mahdi is viewed through the perfection of stations of perfect man. Hence, we will briefly clarify the position of perfect man in the overall system of creation, so that based on this deep viewpoint the needed basics for clarifying the relation between the nature of Mahdaviyyat and the goal of creation are shaped. And after illustrating the manner of the relation between appearance of multiplicity and unity in the arc of descent of creation, it is proved that with the appearance of multiples in the arc of descent of creation and appearance of collisions and jostles among them there will be created an essential desire for unity among them. This sets the ground for the appearance of a unity that unifies between the multiples. Considering the fact that the utmost level of multiplicity in the arc of descent of creation belongs to social life of man, we can conclude dialectically that the climax of unity is among men. This position belongs to perfect man. In other words, the appearance of perfect human attributes and a perfect man as the goal of creation necessarily needs a context of social life to actualize perfectly in a Mahdist civilization. Hence, the role and duty of Mahdist civilization is to make the stations of perfect man appear in detail. Keywords: Mahdist civilization, perfect man, unity, multiplicity, social life