ارتباط پلي مورفيسم3ʹʹUTR(C > A) از ژن گيرنده (IGF2R)IGF2 با شاخص‌هاي مقاومت به انسولين در بيماران مبتلا به ديابت نوع2 و افراد غيرديابتي

Association of IGF2R3′UTR(C > A) Polymorphism in M6P/IGF2 Receptor Gene with Insulin Resistance Indices in Diabetic Type 2 Patients and Non Diabetic Population

زمينه و هدف: ارتباط بين منطقه‌ي 6q كه ژن گيرنده‌ي فاكتور رشد 2 شبه انسولين (IGF2R) در آن واقع شده با مقاومت به انسولين ثابت شده است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ارتباط پلي‌مورفيسم (C > A) ناحيه 3?UT ژن IGF2R با ديابت نوع 2 و شاخص‌هاي مقاومت به انسولين در جمعيتي از شهر زنجان مي‌باشد. روش بررسي: در مجموع 350 نفر از بيماران ديابتي نوع 2 و غيرديابتي وارد مطالعه شدند. كليه‌ي اطلاعات دموگرافيك آن‌ها در يك ليست ثبت شد. تعيين ژنوتيپ پلي‌مورفيسم مورد مطالعه با روش PCR-RFLP انجام گرديد و ارتباط بين ژنوتيپ‌ها و متغير‌هاي تعيين شده، شامل شاخص توده بدني (BMI)، قند خون ناشتا (FBS)، پروفايل ليپيدي و فاكتور رشد 2 شبه انسولين (IGF2)، با استفاده از آزمون ANOVA و آزمون تعقيبي Post Hoc (توكي) بررسي شد. نتايج: درصد فراواني ژنوتيپ‌ها عبارت بود از CC (85/6 درصد)، AA (45/33 درصد) و CA (75/59 درصد)، كه فراواني ژنوتيپCA در ميان افراد مبتلا به ديابت نوع 2 به‌طور معني‌داري بيشتر از افراد سالم بود (6/80 درصد). ميانگين FBS سرم در افراد با ژنوتيپ CA به‌طور معني‌داري بيشتر از ميانگين FBS سرم افراد با ژنوتيپ CC و AA (001/0=P) و ميانگين IGF2 سرم در افراد با ژنوتيپCC و CA به‌طور معني‌داري بيشتر از ميانگين IGF2 سرم افراد با ژنوتيپAA بود (001/0=P). نتيجه گيري: پلي‌مورفيسم (C > A) ناحيه 3?UT ژن IGF2R با برخي از شاخص‌هاي مقاومت به انسولين به‌ويژه FBS و در نتيجه ديابت نوع 2 ارتباط دارد. همچنين ممكن است آلل A اثر محافظتي در برابر ابتلاي ديابت نوع 2 داشته باشد. واژگان كليدي: IGF2R، ديابت نوع 2، پلي‌مورفيسم

Background and objective: Association of 6q loci, where IGF2R gene is located, with insulin resistance has been well established. In this study, relationship between 3ʹUTR and type 2 diabetes and insulin resistance indices in non diabetic subjects was investigated. Materials and Methods: 350 participants (175 diabetic type 2 patient and 175 non-diabetic individuals) were entered in this study. Demographic data were collected. BMI and serum levels of glucose, lipid profiles and IGF2 of all participants were measured. Genotype polymorphism of studied participants was determined by PCR-RFLP method. Then, the relationship between genotypes and insulin resistance indices was measured and analyzed using statistical procedures of ANOVA and post hoc analysis. Results: The genotypes frequency comprised CC (6.85%), AA (33.45%), and CA (59.55%), indicating that the frequency of carrier with CA genotype polymorphism was significantly (P < 0.05) higher in type 2 diabetic patients (80.6%) than in non-diabetic participants. Serum FBS levels of CA carriers were significantly (P=0.001) higher than carriers of other two genotypes (CC and AA). The mean levels of serum IGF2 in participants carrying CC and CA genotypes were significantly (P= 0.001) more than other participants carrying genotype AA. Conclusion: (C > A) IGF2R3?UTR polymorphism was associated with type 2 diabetes and some insulin resistance indices especially FBS. However, the A allele may have a protective effect on developing type 2 diabetes. Keywords: IGF2R, Type 2 diabetes, Polymorphism