ارزيابي ميزان آسيب پذيري ايران در مواجه با تغيير اقليم

Climate Change Vulnerability Assessment; Application of Climate Vulnerability Index to Iranʹʹs Provinces

تغيير اقليم، به هر گونه تغيير واضح و مشخص در الگوهاي مورد انتظار براي وضعيت آب و هوايي، كه در طولاني مدت در يك منطقه خاص يا براي كل اقليم جهاني رخ دهد را گويند. اين تغييرات به دليل رخ دادهاي غير عادي در وضعيت آب و هواي زمين به وجود مي آيند. ايران نيز همانند بسياري از كشور‌ها در معرض پديده‌هاي اقليمي قرار دارد كه اين امر به نوبه خود باعث تشديد بحران‌ آب و خشكسالي خواهد شد. در اين پژوهش جهت برآورد آسيب‌پذيري ايران، به تحليل اين مسيله در برابر پديده تغييرات اقليمي خواهيم پرداخت و براي اين منظور شاخص آسيب پذيري اين مقوله (CVI) در مقياس استاني را بكار خواهيم برد. با به كارگيري نتايج اين تحقيق راهكارهايي مناسب جهت افزايش سازگاري با شرايط تغيير اقليم روشن خواهد شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه استان هاي همدان و البرز بيشترين ميزان آسيب پذيري و به تبع آن كمترين قدرت سازگاري با تغييرات اقليمي را نسبت به ساير استان ها دارا هستند. از سوي ديگر، استان‌هاي خوزستان و تهران به دليل منابع آب غني، نرخ با سوادي و صنعت از توليد ناخالص داخلي (GDP)، كمترين ميزان آسيب پذيري نسبي را دارند. با توجه به وجود اختلافات زياد در مقوله آسيب پذيري، تصميم گيرندگان مي توانند به توسعه خط مشي‌هايي‌ در مقياس استاني بپردازند تا بدين وسيله كنترل بيشتري بر آسيب پذيري داشته باشند.

It is well recognized today that climate change is affecting our planet’s geological, biological and ecological balance which makes the universal change creating ever-more complicated systems. A critical problem for policy- makers is to identify the extent of climate change impacts on individual regions. Like many countries, experiencing extreme events, Iran is also influenced by climate change causing serious problems such as water crisis. Since the available studies have not considered the overall sensitivity to climate change at the regional level in Iran, this paper evaluates the vulnerability to climate change using Climate Vulnerability Index (CVI) across the thirty one provinces of the country with the aim of assisting the proper policy responses. Twenty two sub indicators are determined in order to display the three main components of vulnerability: exposure, sensitivity, and adaptive capacity. The outcomes represent that Hamadan and Alborz are the most sensitive provinces to climate change, thus resulted in more capacity to cope with climate change. This is greatly influenced by low investment in water sector and high land degradation. Khuzestan, Tehran and Isfahan, which have high levels of educational levels, income, access to water and sanitation and small portions of domestic/ industrial in total Gross Domestic Product (GDP), are relatively the least vulnerable provinces. Moreover, the extent to which these vulnerabilities are realized and may contribute to climate change is mostly linked with socio-economic development. The great differences in the results in terms of vulnerability suggest that politicians should provide region-specific guidelines priorities and assess vulnerability at sub-national scales. This paper presents an overview of the current status of susceptibility in Iran as well as suggesting some adaptation strategies for reducing future adverse effects