دو روش احيا اعتبار و مصاديق آن در برنامه هسته‌اي ايران (1388-1382)

Two Methods of Reputation Restoration and Their Components in Iranʹʹs Nuclear Program (2003-2009)

از نگاه بسياري از دانش‌پژوهان، جريان اصلي روابط بين‌الملل و سياست خارجي، كنش‌هاي كنشگران در راستاي رسيدن به اهدافي مادي مثل قدرت، امنيت يا منافع است. جريان غيرمتعارف در اين رشته هم با واكنش به اين رويكرد، هم خود را در نشان‌دادن چگونگي تكوين مفاهيم قدرت، امنيت و منافع گذاشته‌اند. در اين بين تلاشي صورت گرفته است تا اهداف كنشگران را با مفاهيمي ديگر تبيين كند. يكي از اين مفاهيم عبارت از «احيا اعتبار» است. با در نظر گرفتن اين فرضيه كه برنامه هسته‌اي ايران تلاشي براي احيا اعتبار اين واحد سياسي است، اين پرسش مطرح مي‌شود كه اين احيا اعتبار از چه روش‌هايي دنبال شده است؟ اين مقاله در راستاي پاسخ به اين پرسش، دو فرايند احيا اعتبار ناشي از احساس شرم و ناشي از احساس توهين را متمايز و مولفه‌هاي هركدام را مشخص مي‌كند و در ادامه مصاديق آن را در دو دوره تلاش بر سر اين برنامه نشان مي‌دهد.

Many of International Relation and Foreign Policy scholars use concepts such as power, security or interests to describe act of actors. In the other hand, members of non-conventional stream of IR in a reaction to the main stream, effort to describe "how to constitute the concepts". But, there is a third way that describe act of actors with other concepts such as "reputation restoration". The hypothesis of the article is: "the reputation restoration is the final goal of Iran in its efforts in nuclear program". The main question of the article is the methods of the restoration. The article recognitions two processes of such a restoration: reputation restoration from shame and reputation restoration from insults and uses the components of the processes in two eras of the program.