بررسي رابطه نگرش نسبت به يادگيري به كمك رايانه و خودتنظيمي آموزشي و انگيزش در يادگيري زبان خارجه

The Investigation of Iranian Learners’ CALL Attitude and Its Relationship with Academic Self-Regulation in Learning EFL

و رابطه آن با خودتنظيمي (CALL) چكيده: هدف از پژوهش حاضر، بررسي نگرش دانشآموزان دوره راهنمايي نسبت به يادگيري به كمك رايانه آموزشي و انگيزش در يادگيري زبان خارجه است. جامعه آماري تحقيق شامل 213 دانشآموز دوره راهنمايي است كه در مدارس دخترانه و پسرانه مشغول تحصيل بودند. پرسشنامه نگرش يادگيري به كمك رايانه و پرسشنامههاي سنجش خودتنظيمي آموزشي و نگرش و انگيزه فراگيران در ميان دانشآموزان توزيع گرديد. از روش ضريب همبستگي براي پاسخ به سوال تحقيق استفاده گرديد. تحليل يافتهها نشان ميدهد كه ارتباط مثبت و معناداري بين نگرش فراگيران نسبت به يادگيري به كمك رايانه و انگيزش آنان در يادگيري زبان خارجه وجود دارد. به علاوه يافتهها نشان ميدهند كه ارتباط بين نگرش فراگيران نسبت به يادگيري به كمك رايانه و خودتنظيمي آموزشي آنان نيز در يادگيري زبان خارجه مثبت و معنادار است. يافتهها اين حقيقت را دنبال ميكنند كه هر چه بيشتر فراگيران نگرش مثبتي نسبت به يادگيري به كمك رايانه داشته باشند، انگيزش و ميزان خودتنظيمي آنان در يادگيري زبان خارجه نيز بيشتر خواهد بود.

The present study was designed to find out the relationship between Iranian junior high-school learners’ attitudes towards CALL and academic self-regulation in learning English as a foreign language. Two hundred and thirteen junior high-school students participated in the study. The CALL Attitude Questionnaire and Academic Self-Regulated Learning survey were distributed among learners and the data were gathered from participants based on the information in the questionnaires. Correlation Coefficient procedure was used to answer the research question. The analysis of the results revealed that there is a significant and positive relationship between learners’ CALL attitudes and academic self-regulation (r=0.29, p < 0.00). The findings showed that the more learners have positive attitudes towards CALL, they more they are likely to be selfregulated in language learning.