اثر بخشي گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد بر بهبود مولفه هاي عزت نفس و سلامتروان شناختي افراد مبتلا به افسردگي

The Effectiveness of Hope Therapy base on Groups to increase the Components of Self-esteem and Psychological Health in Depressed People

زمينه و هدف: اميد درماني يك برنامه درماني است كه بر اساس نظريه اسنايدر به‌منظور افزايش تفكر اميدوارانه و تقويت فعاليت‌هاي مربوط به پيگيري هدف طراحي شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد بر بهبود مولفه?هاي عزت?نفس و سلامت روانشناختي افراد مبتلا به افسردگي بود. روش بررسي: روش اين پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل است. نمونه شامل 40 نفر از دانش آموزان دختر دبيرستاني شهرستان خرم آباد بود. ابتدا به صورت تصادفي از 730 نفر از افراد آزمون افسردگي بك به عمل آمد؛ سپس تعداد 40 نفر از جامعه فوق كه طبق معيار نقطه برش باليني در سطح غيرنرمالي قرار داشتند (يك انحراف استاندارد بالاتر از ميانگين)، انتخاب شدند و مورد مصاحبه باليني ساختار يافته قرار گرفتند. از اين تعداد، 20 نفر براي گروه آزمايش و 20 نفر براي گروه كنترل به?صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. اميد درماني طي 8 جلسه نود دقيقه?اي، هر هفته يك جلسه اجرا شد. پس از اتمام جلسات پس آزمون روي دو گروه آزمايش و كنترل اجرا گرديد. يافته‌ها: براساس نتايج حاصل از تحليل كوواريانس، بين ميانگين نمره?هاي پس آزمون گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: اميد درماني به شيوه گروهي باعث افزايش سلامت روانشناختي و عزت نفس مي?شود. بنابراين شايسته است به منظور ارتقاي كيفيت زندگي افراد افسرده، ارايه خدمات آموزشي و برنامه?هاي ارتقا دهنده اميد با روش?هاي مناسبي مانند يادگيري بر اساس حل مساله با مشاركت فعال افراد در فرآيند بحث با برنامه ريزي مدون انجام پذيرد. واژگان كليدي: اميددرماني، سلامت روانشناختي، عزت نفس

Background and Objective: The aim of present study was to investigation the effectiveness of hope therapy base on groups to increase the components of Self-esteem and Psychological health in depressed people. Materials and Method: The method of this study was semi-experimental with pretest -posttest design with control group. The sample consisted of 40 female high school students in Khorramabad city. Initially the Beck Depression Inventory was used randomly for 730 students. Then 40 subjects from population who were in abnormal level, according to criteria of clinical cut of point, (one standard deviation above the mean) were selected and structured clinical interview was administrated. Of these, 20 subjects were selected randomly for experimental group and 20 of them to the control group. The Hope Therapy administrated 8 sessions that each session lasted 90 minutes; every week, one session. After completing sessions, post-test was administrated on experimental and control groups. Results: Based on the results of the analysis of covariance, there was a significant difference between the mean score in the posttest of experimental group and control group. (p < 0.001). Conclusion: Hope therapy base on group therapy lead to increase the self- esteem and psychological health. So, it is appropriate to improve the life quality of depressed people, providing of educational services and hope promoting programs be accomplished with appropriate methods, such as learning base on problem solving with active engagement of peoples in discussions with a processed program. Keywords: Hope therapy, Psychological health, self- esteem