قياس اسلوب الشعر في انماطه الثلاثه: العمودي و الشعر الحر و قصيده النثر، علي اساس معادله بوزيمان (دراسه مقارنه لنماذج من الشعر العمودي و الشعر الحر للسياب و قصيده النثر للماغوط)

مقايسه سبك شعر در اشكال سه‌گانه آن: شعر كلاسيك، شعر آزاد و شعرسپيد، بر اساس فرضيه بوزيمان (بررسي تطبيقي نمونه‌هايي از شعر كلاسيك و آزاد سياب و قصيده النثر ماغوط)

به‌كارگيري سبك‌شناسي آماري در تحليل و بررسي متون ادبي، گامي مهم در مسير عقلايي كردن فهم يك متن ادبي و دوري از تمسك به عنصر ذوق در تحليل آن متن است. فرضيه بوزيمان يكي از شيوه‌هاي سبك‌شناسي آماري است كه بوزيمان دانشمند آلماني، نخستين بار آن را مطرح نمود و به اين اسم شناخته شد. شيوه‌اي كه اين فرضيه ارايه مي‌دهد، خواننده را در فهم جوانب پنهان متون ادبي كمك مي‌كند. بر اساس اين فرضيه مي‌توان ميزان هيجان و تحريك عاطفي يك اديب را در اثرش دريافت، همچنان‌كه مي‌توان ميان زبان نثر و زبان شعر، و نيز سبك علمي و ادبي تمايز قايل شد. اساس اين فرضيه، بررسي واژگان مورد استفاده اديب و شمارش تعداد افعال و صفات به‌كاررفته در آن است. بر اساس اين شمارش و عددي كه از نسبت تعداد افعال به صفات حاصل مي‌شود، خواننده مي‌تواند دريابد كه آن متن به كدام يك از اين دو سبك گرايش دارد. همچنانكه با توجه به فزوني يا كاستي نسبت، ميزان هيجانات عاطفي اديب را در اثرش در مي‌يابد. مقاله حاضر به اين نتيجه دست يافته كه سبك شعر آزاد، به‌واسطه آزادي‌اي كه در اختيار شاعر گذاشته و او را در حصار قافيه و التزام تعداد مشخصي از تفعيلات محدود نمي‌كند، از دو نوع ديگر شعر، ادبي‌تر است، درحالي‌كه شعر كلاسيك از اين حيث در جايگاه ميانه مي‌ايستد، اما عدد حاصل‌شده از اين نسبت در آنچه به شعر سپيديا قصيده النثر موسوم است، كمتر از نسبت حاصل‌شده در دو نوع ديگر شعري است.

Application of statistical methodologies in the analysis of literary texts,is an important step in understainding of literary texts, and avoiding interpretation of them based on personal taste. One of the methods of statistical methodologies is Buzyman‘s hypothesis that was proposed by a German Scientist of the same name, and was named after him. The hyothesiss offets a methodology which contributes to the better understanding of the hidden aspects of the text by the reader. Using this hypothesis, one can estimate the amount of excitement and emotional stimulation in the works of a writer, and also differentiate between the language of prose and poetry, or literary style and scientific style. The base of this hypothesis lies in the analysis of the words tht are used by the writer and the count of verbs and adjectives in his works . The reader can realize the tendency of the text toward different styles by couting the words and the ration of verbs to the adjectives. The extend of a writer’s emotional excitement in his works can be evaluated based on the lowness or highness of this ration . In the present study, it was found that free verse is more literary than the two other styles because it grants freedom to the poet and does not limit him to rhyme and meter, while classic poetry stands in the middle, and based on the aforementioned ration, prose poetry stands last in comparison with the other two styles.