از «قفا نبك» تا «بوي جوي موليان» بررسي شيوه شاعري «امروالقيس» پدر شعر عربي و «رودكي سمرقندي» پدر شعر فارسي

من «قفا نبك» الي «بوي جوي موليان» دراسه في شعر زعيم الشّعر العربي «امري القيس» و زعيم الشّعر الفارسي «رودكي سمرقندي»

امروالقيس پدر شعر عربي و رودكي پدر شعر فارسي از بزرگ‌ترين و معروف‌ترين شاعراني هستند كه پيشواي ساير سرايندگان از روزگار خود تا به امروز به شمار مي‌روند. گرچه ميان روزگار و محيط هر دو شاعر فرق زيادي است، اما ويژگي‌هاي مشترك بسياري در آثار آنان يافت مي‌شود. به‌كارگيري تشبيه ازجمله تشبيه حسي، وصف عناصر طبيعت، پيشگامي در نوآوري، و تغزل، از مهم‌ترين ويژگي‌هاي مشترك در شعر امروالقيس و رودكي است. از وجوه افتراق اين دو شاعر، مي‌توان به موضوع عشق اشاره كرد. امروالقيس، ماجراهاي عاشقانه خود را به دور از حيا و حرمت وارد شعرش مي‌كند، درحالي‌كه در تغزل‌هاي رودكي، معشوق داراي هويتي طبيعي و منزلتي واقعي است. اين مقاله از منظر ادبيات تطبيقي به بررسي اسلوب و شيوه شاعري اين دو شاعر مي‌پردازد تا پرده از وجوه اشتراك و احياناً افتراق اشعار آن دو بردارد.

In this paper, common features of two great poets, Emraʹ olgheys “the Father of Arabic poem” and Rudaki “the Father of Farsi poem” have been researched separately through comparison. Although there was remarkable difference between the two Poets in time, environment, there were many common features in their Work. Applying simile including palpable similes , nature description , being pioneer in innovation through composing odes are among the most important common features of them. Both of them are among the pioneers of poetry in their mother tongue. Of their differences, we can point to love. In this respect Emraʹ-olgheys has broached his love accounts without any respect, whereas beloved has natural identity and real status in Rudakiʹs odes.