تاثير آموزش گروهي بر دانش و نگرش مراقبين از كودك كم‌توان ذهني

The effect of group training on the knowledge and attitudes of caregivers of children with intellectual disability

چكيده مقدمه: داشتن كودك كم‌توان ذهني مشكلات جسمي، روحي، رواني و اجتماعي زيادي را بر واحد خانواده تحميل مي‌كند و آن‌ها را دچار آسيب‌پذيري مي‌نمايد. انجام مداخلات مناسب براي بهبود دانش و ايجاد نگرش مطلوب مي‌تواند تا حد زيادي حامي اين خانواده‌ها بوده و كيفيت زندگي بهتري را به آن‌ها هديه نمايد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي بر دانش و نگرش مراقبين از كودك كم‌توان ذهني انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع مداخله‌اي تصادفي كنترل‌دار مي‌باشد كه در سال1392 در مركز توانبخشي نرگس ميانه انجام گرفت. 64 مراقب داراي كودك كم‌توان ذهني 18-6 ساله به‌طور تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. براي گروه مداخله 6 جلسه كلاس آموزشي برگزار گرديد ولي براي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهاي مطالعه، داده‌ها براساس پرسش‌نامه‌هاي محقق‌ساخته دانش و نگرش جمع‌آوري گرديد. داده‌ها از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي زوجي، تي مستقل و كاي اسكوير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بين ميانگين دانش، نگرش و رفتار مراقبين در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماري معني‌داري به‌دست نيامد. نتايج نشان داد 5/1 ماه بعد از اجراي مداخله، افزايش ميزان دانش و نگرش مراقبين در گروه مداخله قبل(80/2 ± 54/8، 51/6 ± 29/62) و بعد از مداخله(86/1 ± 50/14، 76/3 ± 57/72) معني‌دار بود(05/0 < P). نتيجه‌‌گيري: آموزش گروهي به مراقبين از كودكان كم‌توان ذهني، باعث افزايش دانش و نگرش آن‌ها مي‌گردد. توجه به افزايش آگاهي، درك و نگرش مراقبت‌كننده، مي‌تواند وي را در امر مراقبت تخصصي و كارآمد ياري دهد. كليد واژه‌ها: دانش، نگرش، كم‌توان ذهني، مراقب

Abstract Introduction: Having an intellectually disabled child imposes many physical, mental, and social problems on family and involves them in vulnerability. Carrying out appropriate interventions for improving the knowledge and creating favorable attitude can greatly support these families and arguably will give them a better life quality. This study aimed to determine the effect of group training on the knowledge and attitudes of caregivers of intellectually disabled children. Materials and methods: This is a randomized controlled intervention which was conducted in Narges rehabilitation center of Miyaneh in 2013. 64 caregivers of 6-18 year-old children with intellectual disability were randomly divided into either intervention or control groups. 6 sessions of training were held for intervention group, but the control group didn`t receive any intervention. Data were collected based on researcher-made questionnaires of knowledge and attitude at the beginning and at the end of study. Data were analyzed using such statistical tests as paired t-test, independent t-test and chi-square through the software SPSS version 21. Results: No significant statistical difference was found between the average scores of two groups in caregiver`s knowledge, attitude and behavior questionnaires at the first point before receiving intervention. However, 1.5 months after conducting the training sessions, the intervention group status improved notably and a significant difference was found between the rate of caregiver`s knowledge and attitude before (8.54 2.80, 62.29 6.51) and after receiving intervention(72.57 3.76, 14.50 1.86)(p < 0.05). Conclusion: Group training for the caregivers of intellectually disabled children can lead to an increase in their knowledge and attitude which in turn might improve their function in caring tasks. Key Words: Knowledge, Attitude, Intellectually disabled, Caregiver