بررسي وجود ژن‌هاي vanA و vanB در سويه‌هاي انتروكوكوس فكاليس و فاسيوم جداشده از بيماران بستري در بيمارستان دكتر شريعتي و ارزيابي حساسيت دارويي آنها

An Investigation of the vanA and vanB Genes in Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium Strains Isolated from the Hospitalized Patients in Shariati Hospital and Evaluation of Their Antibiotic Su

زمينه و هدف: يكي از نگراني‌هاي عمومي، پيدايش انتروكوك‌هاي مقاوم در برابر ونكوماسين است. ژن‌هاي vanA و vanB مسيول پيدايش مقاومت به غلظت بالايي از ونكومايسين هستند. در اين مطالعه، وجود ژن‌هاي مقاوم به vanA و vanB در سويه‌هاي انتروكوكوس فكاليس و انتروكوكوس فاسيوم جداشده از بيماران بستري در بيمارستان دكتر شريعتي و تعيين حساسيت دارويي آنها بررسي شد. روش بررسي: تعداد 228 نمونه شامل ادرار، خون، زخم و مدفوع از بيماران بستري در بيمارستان دكتر شريعتي به دست آمد. كلني‌هاي مشكوك به انتروكوك با استفاده از تست‌هاي استاندارد شناسايي شدند، سپس حساسيت آنتي‌بيوتيكي با استفاده از روش انتشار از ديسك و برطبق استانداردهاي موسسه آزمايشگاهي و باليني (CLSI) به دست آمد. براي تعيين كمترين غلظت مهاركنندگي سويه‌هاي مقاوم به ونكومايسين، E.Test انجام شد. توزيع ژن‌هاي vanA و vanB با استفاده از روش PCRتعيين گرديد. يافته‌ها: در اين مطالعه از 113 انتروكوكوس به دست آمده، بيشترين و كمترين تعداد (درصد) مربوط به انتروكوكوس فكاليس، 103 سويه (1/91%) بود و كمترين تعداد به انتروكوكوس فاسيوم، 10 سويه (9/8%) تعلق داشت. در روش انتشار از ديسك، تعداد 11 سويه (7/9%)، مقاومت به ونكومايسين از خود نشان دادند. تمامي ‌ايزوله‌هاي مقاوم به ونكومايسين حاوي ژن vanA بوده و هيچ موردي از ژن vanB مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: افزايش سويه‌هاي مقاوم به ونكومايسين، يك تهديد جدي در دنيا و كشور محسوب مي‌شود. به‌علاوه، افزايش اين سويه‌ها، موجب محدوديت در گزينه‌هاي درماني براي بيماران مبتلا به عفونت‌هاي انتروكوكي، افزايش هزينه و انتشار ژن‌هاي مقاومتي به ساير باكتري‌ها شده است.

Background and Objectives: One of the public concerns is emergence of Vancomycin-resistant Enterococci. VanA and vanB genes is responsible for resistance to high concentrations of Vancomycin. The purpose of this study is detection of the vanA and vanB genes in the Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium isolated from hospitalized patients in Shariati hospital and their antibiotic susceptibility profile. Methods: A total of 228 samples, including urine, blood, wound and stool were collected from patients referred to the Shariati hospital. Suspected grown colonies were identified by standard methods and then antibiotic susceptibility testing by disk diffusion assay performed according to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). E. test was used to determination of MIC levels on the samples with resistance to Vancomycin. Distribution of vanA and vanB genes was determined by using of PCR method. Results: In this study, out of 113 achieved Enterococcus, the highest and lowest prevalence of E. faecalis and E. faecium were 103 (91.1%) and 10 (8.9%), respectively. In the disk diffusion method, 11 (7/9%) strains were resistant to Vancomycin. All Vancomycin resistance isolates revealed vanA, but not vanB. Conclusion: The increase of Vancomycin resistance strains is a serious threat in the world and our country. Furthermore, the limited treatment options for patients with Enterococcus infections caused increasing cost and transfer resistance genes to other bacteria.