بررسي لرزه خيز بودن حركات عهد حاضر در پهنه ساختاري سنندج- سيرجان با استفاده از فناوري هاي سنجش از دور و GIS

Investigation on Seismicity of Recent Earth Movements in Sanandaj- Sirjan Structural Zone, by using RS & GIS Techniques

اين باور وجود دارد كه پي سنگ پهنه ساختاري سنندج-سيرجان طي فازهاي كوهزايي سيميرين و لاراميد سخت شده و به همين دليل به عنوان پهنه اي غيرلرزه زا (يا با لرزه خيزي پايين) مطرح شده است. گستره شهرضا در بخش مركزي اين پهنه ساختاري، به عنوان مورد مطالعاتي انتخاب شد تا صحت لرزه خيز بودن حركات عهد حاضر اين پهنه ساختاري و در نتيجه لرزه‌خيز بودن، در آن مورد بررسي قرار گيرد. در اين پژوهش با استفاده از فناوري هاي زميني (Geoinformatics) مانند سنجش از دور، GIS و بررسي هاي صحرايي، سعي در شناسايي ساختارها، بررسي سازوكار حركتي آنها، وضعيت كانون هاي زمين‌لرزه رخ داده، اثرات نوزمين ساختي عملكرد گسله هاي فعال گستره و علت بالا بودن فعاليت لرزه خيزي در اين گستره شده است. نتايج نشان مي دهد كه گسل شهرضا (و گسل دهاقان در جنوب باختر گستره) با روند 140N و سازوكار راستالغز راست بر با مقدار قابل توجهي مولفه معكوس عمده ترين روند ساختاري در گستره مي باشد. اين پهنه گسل‌خورده توسط گسل نصرآباد (با روند70-50N) با سازوكار راستالغز چپ بر با كمي مولفه كششي، بريده و گاهي جابه‌جا شده است. در محل برخورد اين دو گسل اصلي، تعداد زيادي كانون زمين لرزه با حل سازوكار كانوني راستالغز قرار گرفته است. افزون بر تعداد زياد زمين لرزه ها در گستره شهرضا، اثرات حركات نوزمين‌ساختي مربوط به فعاليت هاي عهد حاضر اين گسله ها نيز قابل مشاهده مي باشد.

This opinion exist that basement of the Sanandaj-Sirjan Zone was cratonized during Cimmerian and Laramide Orogenic phases and so, therefore it is considered as an aseismic (or low-sesimicity) zone. The Shahreza area in the central part of the zone is selected as a case study area for investigation on seismicity and recent movements and verifying of this hypothesis. We used Geoinformatic techniques (including: Remote Sensing, GIS and field surveying methods) in this research to detect the structures of the area and their kinematics, to locate earthquake foci, to find neotectonic evidences of active faults, and proofs for high seismicity of the area. Our results shows that the Shahreza fault (and Dehaghan fault located in southwest of study area) having a dextral strike-slip mechanism is the main structural trend in the area. This fault zone is truncated and offset by the Nosratabad fault (with strike N50-70E and sinistral strike-slip mechanism). In the intersection area of these main trends, many earthquake foci (with strike-slip focal mechanism) are located. Other than several earthquakes, neotectonic evidences for fault activity are are observed in the Shahreza area.