خوانش صورت‌‌گرايانه داستان بلند سفر (نوشته محمود دولت‌آبادي)

The Formalistic Reading of Mahmoud Dowlatābādi’s ʹʹʹʹJourneyʹʹʹʹ

فرماليسم روسي، رويكردي است كه اوايل قرن بيستم به وجود آمد و هدف نظريّه‌پردازان آن مشخّص كردن شيوه‌‌اي علمي در نقد متون ادبي بود. آنان ادّعا داشتند كه به‌جاي نويسنده اثر، خود اثر ادبي بايد در محور توجّه قرار گيرد و «ادبي بودن» متون ادبي، موضوع اصلي در نقد ادبي محسوب شود. آنان با اتّخاذ اين شيوه، مطالعه و بررسي متون ادبي را به سوي مسايل مربوط به شكل و تكنيك سوق دادند. در مقاله حاضر، علاوه بر توضيحي درباره صورت‌گرايي (فرماليسم) و مفاهيم خاصّ مربوط بدان، با انتخاب اين شيوه، به چگونگي كاربرد مفاهيم صورت‌‌گرايان در تحليل اين داستان پرداخته شده است.

The Russian formalism is an approach was introduced at the beginning of 20th century and those who offered such a theory wanted to find a scientific method in literary criticism. They believed that the literary work itself should be criticized instead of its author and the literary nature of the work should be considered as the main subject. Adopting such a method, they propelled the study of literary works to the issues of Form and Technique. Besides formalistic reading of Mahmood Dowlatabadi’s “Journey”, in present paper, we are going to make Formalism and its related special concepts clear and to show how critics use these formalistic concepts to analyze this story.