بررسي تاثير آموزش گروهي به همسران بر فعاليت‌هاي روزانه و كيفيت زندگي بيماران مرد مبتلا به ضايعه نخاعي

Effect of wives group training on activities of daily living and quality of life in male patients with spinal cord injury

زمينه و هدف: ضايعه نخاعي به عنوان يك اختلال ناتوان كننده، پيامدهاي جسمي و رواني متعددي را بدنبال دارد و مي‌تواند توانايي انجام فعاليت‌هاي روزانه و تمامي شاخص‌هاي كيفيت زندگي را تحت تاثير قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي به همسران بر فعاليت‌هاي روزانه و كيفيت زندگي بيماران مرد مبتلا به ضايعه نخاعي انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي نيمه تجربي، 60 نفر از بيماران مرد مبتلا به ضايعه نخاعي و همسرانشان به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. اطلاعات، قبل و بعد از اجراي مداخله با استفاده از پرسشنامه‌هاي سنجش كيفيت زندگي 36Sf و بررسي فعاليت‌هاي روزمره بارتل جمع آوري شدند. همسران بيماران مرد درگروه مداخله، 6 جلسه به صورت گروهي در برنامه آموزشي شركت كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي زوج و تحليل كواريانس چند متغيره تحت نرم افزار 21 spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: آموزش به همسران موجب بهبود كيفيت زندگي بيماران مرد مبتلا به ضايعه نخاعي در ابعاد جسمي (95/7 ± 0/43، 001/0 = P) و رواني (46/8 ± 08/41، 001/0 = P) و ارتقا توانايي اين بيماران در انجام فعاليت‌هاي روزانه گرديد (60/15 ± 16/41، 01/0 = P). نتيجه‌گيري: با توجه به ماهيت مزمن ضايعه نخاعي، مشاركت همسران در برنامه‌هاي آموزشي مي‌تواند سبب بهبود كيفيت زندگي و انجام فعاليت‌هاي روزانه بيماران گردد. بنابراين آموزش آنان جهت مشاركت در برنامه‌هاي مراقبتي توصيه مي‌شود.

Background and Objective: Spinal cord injury as a debilitating disorder has multiple physical and psychological consequences and can affect on the ability to perform daily activities and all indexes of quality of life. The aim of present study was to determine the effect of wives group training on activities of daily living and quality of life in male patients with spinal cord injury. Materials and Method: In this quasi-experimental study, 60 patients with spinal cord injury and their wives were purposively selected and then were randomly allocated into two intervention and control groups. Data collection tools including quality of life questionnaire (SF-36) and Barthel index of activities of daily living. Wives of male patients in intervention group participated in 6 group sessions of educational program. Data analysis was done through SPSS 21 and using paired T-test and multivariate analysis of covariance. Results: Results showed that the wives training caused improvement in quality of life of patients with spinal cord injury in physical aspect (43.0 ? 7.95, p = 0.001) and psychological aspect (41.08 ? 8.46, p=0.001). It also improved the ability of patients in daily activities (41.16 ? 15.60, p = 0.01). Conclusion: According to chronic nature of spinal cord injury, participation of patients’ wives in educational programs can cause improvement in their quality of life and daily activities. Therefore; it is recommended to participante them in care plan through training. Keywords: Group training, wives, quality of life, activities of daily living, spinal cord injury