نسبت سنجي اصل يكصد و سيزدهم قانون اساسي با اصل «استقلال قوا»

A Comparison between Principle 113 in the Constitution and the Clause on Independence of Powers

در تلاش براي تحقق اهداف اصل «تفكيك قوا» در نظام هاي معاصر، ابزارهايي تعبيه و پيش بيني گرديده است. از جمله اين ابزارها، نظارت قواي حاكم بر يكديگر است تا بدين وسيله، از قانون شكني هر قوه اي به وسيله قواي ديگر جلوگيري به عمل آيد و قدرت موجود در سطح نهادهاي حاكميت تعديل گردد. اما نكته مهمي كه در بحث شبكه نظارت ها در تفكيك نسبي قوا وجود دارد، تعادل در نظارت قوا بر يكديگر است. بدون وجود تعادل در اين مجموعه نظارت ها و تاثيرات، كفه ترازوي قدرت به نفع برخي قوا سنگين تر خواهد بود و هدف از تفكيك قوا، كه توزيع متناسب قدرت در سطح نهادهاي زمام دار است، تحقق نخواهد يافت. به اين مهم در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران توجه شده و مقنن اساسي در اصل113 قانون اساسي، تعادل مزبور را در روابط قواي سه گانه حاكم بر كشور بهبود بخشيده است.

The means for achieving the goals of the principle of separation of powers in contemporary systems have been provided and predicted. One of these means is the supervision by ruling powers over each other so that the possibility of breaking of law by any power may be recognized and prevented by the other powers and the current power of government institutions may be put right. But the main point in the question of the network of supervision concerning relative separation of powers is balance in the supervision of each power over the other. The unevenness in these kinds of supervision and effects will tip the balance in favor of the other powers, and so, it will not be possible to achieve the aim of separation of powers; that is, the fair distribution of power among government institutions. The constitution of the Islamic Republic of Iran has attended to this point, and the legislator of the constitution has maintained the mentioned balance in the relation among the three ruling powers of the country which is referred to in the principle 113 in the constitution.