رابطه «باورهاي اعتقادي» و «احاديث اماميه» با تكيه بر فرقه واقفه

العلاقه بين «العقايد» و «احاديث الاماميه» بالاعتماد علي فرقه الواقفه

حضور چشم‌گيرِ راويان كج‌انديش در اسناد متون معتبرِ روايي و اعتماد راويان و محدثان به ايشان، نشان از شيوه‌اي نظام‌مند در نقل روايات از راويان منحرف دارد كه ضرورت كشف اين نظام را مهم مي‌نماياند. «واقفه» در تاريخ كلام اماميه در ميان گروه‌هاي انحرافي ـ پس از غاليان ـ بيشترين لطمه را به‌ انديشه كلامي ‌شيعه وارد ساخته‌اند؛ اما روايتِ آنان برخلافِ غاليان، از گردونه روايات اماميه حذف نشده و بخش مهمي ‌از فقه اماميه، وام‌دار روايات واقفه است. اين پژوهش با استمداد از شيوه كتاب‌خانه‌اي، نخست ويژگي‌هاي اين فرقه را برشمرده و سپس با بررسي شيوه محدثان كهن، به اين نظر رهنمون شده كه متقدمان بين «علميت راوي» و «اعتقادات» آن‌ها، قايل به تفكيك بوده و تنها رواياتي را كه بيان‌گر «اعتقادات اختصاصي» فرقه بوده، منعكس نمي‌كردند.

The considerable presence of the misguided narrators in the documentation of the authentic narrations and the confidence of the narrators and muhaddiths on them indicates a systematic way in narrating the narration by medium of the pervert narrators that necessitates discovering of this system. In the Imamiyyah Kalam history, amongst the misguided groups, although in the second place after theGhalian (the Belief Extremists),the Wakifan entered the most destruction in the Kalami thoughts of Shiʹa; but their narrations, unlike the Ghalian, is not omitted from the Imamiyyah circle of narration and a significant part of the Imamiyyah jurisprudence is indebted the Wakifi narrations. Using the library method of research, this study at first explains the features of this denomination and, then, examining the method of the old narrators, leads to this point of view that the fore masters separated the "knowledge of the narrators" of their "beliefs" and do not narrated the only narrations that show the "characteristic beliefs" of the denomination.