ارزيابيِ دو نظريه در مفهوم «امامت» با تاكيد بر آيات و روايات

تقييم نظريتين في معني «الامامه» بالتركيز علي الآيات و الروايات

در ميان انديشمندان شيعه، درباره مفهوم «امامت» نظريات گوناگوني وجود دارد؛ برخي عالمان و مفسران شيعه، معناي امامت را مقام وجوب اطاعت و دارا شدن حقّ امرونهي دانسته اند و در مقابل، شماري از انديشمندان، امامت را نوعي تصرف تكويني در قلوب بندگان خدا و هدايت و ايصال آنان به مطلوب شمرده اند. نگارنده با واكاويِ اين دو ديدگاه، نقاط اشتراك و انفصال آن‌ها را بررسي كرده و با عرضه اين دو ديدگاه به قرآن و احاديث معصومان‌ عليهم السلام، چنين نتيجه گرفته است كه ديدگاه نخست با ظواهر ـ و بلكه با نصوص ـ قرآن و روايات، سازگارتر است.

There are various views about the concept of Imamah among the Shiʹa scholars. Some of the Shiʹa scholars and commentators regarded the meaning of Imamah as the stance of mandating obedience and having the right to order and forbid and, in contrary, some others considered it as a kind of existential action in the heart of the Godʹs servants andexistentially guiding them into the goal. By exploring these two views, the author examined their common and different points and comparing them to the Holy Qurʹan and hadiths, concluded that the first viewpoint is more consistent to the apparent but also to the explicit meanings of the Holy Qurʹan and hadiths.