بررسي تاثير دو نوع پرش مختلف بر سفتي عمودي اندام تحتاني و شاخص هاي عملكرد در زنان جوان سالم

زمينه و هدف: افراد معمولا از مدلهاي مختلفي براي پرش ارتفاع استفاده مي نمايند. به نظر مي رسد هريك از انواع پرش مي تواند اثرات متفاوتي بر پارامتر هاي بيومكانيكي بدن داشته باشد. اين تحقيق اثر دو نوع پرش بر شاخص هاي عملكرد و نيز سفتي عمودي اندام تحتاني به عنوان پاسخ مكانيكي بدن به اغتشاشات حين پرش را مورد بررسي قرار داده است. روش بررسي: سفتي عمودي اندام تحتاني و نيز شاخص هاي عملكرد شامل ارتفاع پرش، زمان پرش، زمان تماس و توان در 25 خانم جوان سالم حين انجام دو نوع پرش squat (Squat Jump: SJ)و countermovement (Counter Movement Jump: CMJ) بررسي گرديد. يافته­ها: شاخص هاي سفتي عمودي اندام تحتاني (028/0=P) و ارتفاع پرش (039/0=P) به شكل معناداري در پرش CMJ بيشتر از SJ بود. نوع پرش بر متغيرهاي زمان پرش (1/0=P). ، زمان تماس (7/0=P). و توان (3/0=P) تاثير معناداري نگذاشت. نتيجه­گيري: پرش CMJ با افزايش توليد نيروي عضلاني، كار انجام شده و نيروي واكنشي زمين سبب بهبود در عملكرد پرش مي گردد. افزايش ميزان سفتي عمودي نيز از سويي با بهبود عملكرد و از سوي ديگر با افزايش احتمال آسيب همراه مي باشد.