مكان يابي آرامستان با بكارگيري سيستم هاي تصميم گيري مكاني فازي (مطالعه موردي: شهر اصفهان)

همانطوري كه الگوي توسعه شهري در سطح جهان به ويژه در كشورهاي در حال توسعه نشان ميدهد، تراكم فعاليت و سكونت در شهرها رو به افزايش است و اين افزايش نيز بيانگر زمينه فزاينده نيازها و خواسته هاي شهروندان به خدمات عمومي و تخصصي است كه در صورت عدم توجه به سازماندهي و مديريت آن شرايط نامطلوبي مانند نارضايتي شهروندان به وجود خواهد آمد. آرامستان ها از جمله فضاهاي خدماتي شهري هستند كه متاسفانه نظام برنامهر يزي شهري ايران در خصوص برنامهريزي آرامستان ها از سابقه پرباري برخوردار نيست. تكميل ظرفيت آرامستان ها و نبودن مطالعه براي پيشنهاد آرامستان جديد در شهرها در دهه آتي باعث بروز بحران شهري خواهد شد. بنابراين مكان يابي آرامستان جديد با استفاده از سيستمهاي تصميم گيري مكاني كه قابليتهاي بالايي در خصوص حل مسائل مكاني از خود نشان داده اند، اهميت بسزايي دارد. در اين پژوهش، مكانيابي آرامستان جديد شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفته است. ابتدا معيارهاي موثر در مكان يابي آرامستان شناسايي و لايه هاي مورد نياز جمع آوري شدند. سپس نقشه فاكتور فازي هر لايه توليد و در وزن هر معيار ضرب شدند. پس از توليد، نقشه هاي فاكتور فازي وزن دار با عملگرهاي فازي با هم تركيب شدند. مكانهاي پيشنهادي در اين مطالعه تمام ويژگي هاي اقتصادي و اجتماعي، فني و محيطي و فيزيوگرافي را دارا ميباشد و از نظر زيست محيطي نيز در مكان مناسبي قرار گرفته است.