تاثير خطاي شيفت و دريفت در دقت مختصات 3 بعدي استخراج شده از تصاوير استرئو IRS P5

با توجه به زلزله خيز بودن كشور ايران، نياز به بررسي لغزش زمين و جا به جايي ها بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است كه مي توان آن را بصورت نسبي و يا مطلق در نظر گرفت. در حالت بررسي جابجايي مطلق، از نقاط كنترل زميني استفاده مي شود ولي در حالت بررسي جابجايي نسبي، نيازي به استفاده از نقاط كنترل نمي باشد. يكي از روش هاي پيشنهادي جهت تعيين جابجايي نسبي سه بعدي، استفاده از ضرايب RPC است. در اين روش ابتدا مختصات پيكسلي نقاط در تصاوير استرئو جلونگر و عقب نگر در اپك هاي مورد نظر قرائت شده، سپس از طريق ضرايب RPC مختصات زميني نقاط محاسبه مي شود. با مقايسه ي مختصات زميني در اپك هاي مختلف جابجايي محاسبه مي شود. هدف از اين مقاله بررسي ميزان اثر خطاي ذاتي و نسبي شيفت و دريفت ضرايب RPC بر روي دقت نهايي مختصات زميني محاسبه شده است. به اين منظور، از داده هاي دو منطقه رودهن با 400 نقطه و روستاي دمدول با 43 نقطه استفاده و خطاهاي شيفت و دريفت نسبي آنها محاسبه و اعمال شده است. نتايج حاصل نشان داد كه در منطقه ي رودهن، اثر اين خطا بر روي مولفه هاي مسطحاتي x وy حدود 1.8 و 9.5 متر و بر روي مولفه ارتفاعي در حدود 0.48 متر، و براي منطقه ي دمدول، اثر خطا بر روي مولفه هاي مسطحاتي x وy حدود 1.37 و 7.15 متر و بر روي مولفه ارتفاعي حدود 0.4 متر مي باشد. اين تحقيق بيانگر اين مساله است كه عدم تصحيح خطاي شيفت اثر قابل توجهي در دقت نسبي اندازه گيري مختصات زميني دارد، اما اين ميزان تغيير داراي مقدار نسبتا ثابتي بوده كه در مساله زمين لغزش به علت نسبي بودن اندازه گيري ها تاثير چنداني نخواهد داشت و به صورت ديفرانسيلي از معادلات حذف مي شود.