ارزيابي چالش هاي نظري و فلسفي ديوان كيفري بين المللي

Analysis of theoretical and philosophical challenges of ICC

پس از پذيرش اساسنامه روم در پايان قرن بيستم موجي از بيم ها و اميدها در مقابله با بي كيفري و اعمال عدالت جهاني نسبت به خطرناك ترين جانيان، محافل علمي و جامعه مدني جهاني را در بر گرفت. در اين راستا حاميان با تكيه بر حمايت اكثريتي شهروندان جهاني، پايان ددمنشي و بربريت و پيشگيري از فجايع هولناك جنگهاي جهاني و يوگسلاوي و رواندا را نويد مي دادند. اما در مقابل گروهي با ديده ترديد نگريسته و با اشاره به چالش هاي بيشمار فراروي ديوان حصول به اهداف تبييني را ناممكن يا دشوار انگاشته و با نگرش بدبينانه آينده آن را محكوم به شكست مي دانند. چالشهاي متعددي در اين زمينه مطرح شده كه در ميان آنها با عنايت به اهميت نوع نظري و فلسفي در شاخه هاي علوم انساني و اثري كه بر عملكرد كلي نهاد بر جاي مي گذارند، در اين مقاله به ارزيابي چالشهاي نظري كه بدنبال ايجاد اختلال در راه عملي شدن ايده تعقيبي ديوان بوده و تحت عنوان آسيب هاي پيش رو تبيين مي گردند پرداخته شده تا از لحاظ انطباق يا عدم انطباق با واقعيت بيروني مورد تحليل واقع گردند.

After the approval and full support of Rome statute by almost tow third of world community members in last decade of twentieth century in Rome Italy, waves of hopes and fears in fighting against impunity; immunity for core crimes and exercising justice for all human beings covered all related academies and global civil societies. The ICC proponents with strong support of world civil societies( NGOs and IOMs and etc..) hoped to end global barbarities like the trauma of former Yugoslavia and Rwanda in the past and Darfur of Sudan and Libya and Israel . In contrast, some theoretical and philosophical challenges cause hesitation about the court success to meet the expectations of international community. The main goal of this article is analyzing the major challenges on this aspect to evaluate their reality and effectiveness.