بررسي تاثير مخيله ي ايراني بر ماركسيسم حزب توده

در اين مقاله تاثير عقل ايراني بر فهم حزب توده از ماركسيسم را بررسي مي كنيم. حزب توده به عنوان مهم ترين نماينده ي اشاعه ي ماركسيسم در ايران، نقش تاريخي مهمي داشته است. مخي‍‍له ي جمعي، ميراث فكري و فرهنگي مشترك در ميان يك ملت به شمار مي آيد. اينكه تا چه اندازه اي اين ميراث فكري بر فرايند تغيير در معاني، مفاهيم و تعابير ماركسيستي موثر بوده است، بنا بر رويكردي تاريخي- تحليلي قابل درك است. گفتني است كه مخيله ي اجتماعي مفهومي برگرفته از نظريه ي مديولوژي است. اين نظريه تلاش دارد تاثير واسطه ها و حامل هاي پيام بر فرايند انتقال را مورد تحليل قرار دهد. از آنجا كه در اين بستر فكري، انتقال مفاهيم فرهنگي از طريق ناخودآگاه سياسي به شكل نامحسوس انجام مي شود و ناخودآگاه سياسي جزئي از مخيله ي اجتماعي است، فهم عناصر اين مخيله لازم است. در اين نوشتار با كمك نظريه ي مديولوژي نشان مي دهيم كه عناصر مخيله ي اجتماعي ايراني، مانند گرايش به مذهب، آميختگي دين و دولت و دوبن انگاري، از طريق ناخودآگاه سياسي در مخيله ي اجتماعي ايراني ذخيره شده و در حزب توده تاثير گذاشته است. به نظر مي رسد با توجه به اين مباني نظري مي توانيم شناختي متفاوت از حزب توده و در وهله ي بعد، ماركسيسم ايراني به دست آوريم.