مدل سازي توسعه شهري با تلفيق اتوماسيون سلولي (CA) و روش ميانگين وزن دار ترتيبي (OWA) ؛ مطالعه موردي كلان شهر شيراز

گسترش بي رويه اراضي شهري از مهمترين مسائل و معضلات براي مديران و برنامه ريزان شهرها محسوب مي شود و در اين بين، شناسايي و پيش بيني نحوه گسترش شهرها مي تواند در پايش و مديريت كاربري هاي مختلف شهري مفيد واقع شود. در تحقيق حاضر با تركيب اتوماسيون سلولي و مفاهيم روش ميانگين گيري وزندار ترتيبي(OWA)، مدلي ساده و در عين حال قدرتمند جهت مدلسازي توسعه شهري ارائه مي گردد. از آنجاييكه در منابع علمي داخلي از تركيب مدلهاي پويا با روش هاي تصميم گيري چند معياره، در مسائل شهري و بخصوص گسترش شهرها كمتر استفاده شده است، بنابراين ارزيابي قابليت استفاده از اين مدل ها مي-تواند گامي در جهت بهبود مدلسازي توسعه شهري مبتني بر تكنيك CA محسوب شود. روش اتوماسيون سلولي با وجود قابليت-هايي كه در زمينه مدلسازي فرآيند هاي مكاني دارد، در لحاظ كردن عدم قطعيت موجود در پديده هاي طبيعي با مشكلات اساسي مواجه است. از طرف ديگر، روش ميانگين گيري وزندار ترتيبي با ارائه يكسري كميت سنج هاي فازي و توليد سناريوهاي مختلف براي شرايط مختلف، پديده هاي غير قطعي را كنترل مي نمايد. در اين تحقيق، مدل تلفيقي حاصل از تركيب دو روش ذكر شده، براي مدلسازي توسعه شهر شيراز بين سال هاي 1383 تا 1388 مورد استفاده قرار گرفته است. مقايسه ي نتايج حاصل از تحقيق با واقعيت نشان مي دهد، بهترين سناريوي بكار گرفته شده در مدل مي تواند با دقت 78% پيكسل هايي كه در فرآيند توسعه شركت مي-كنند را شناسايي كند در حالي كه روش CA بدون تلفيق با OWA، با دقت 74% پيكسل هاي مورد نظر را شناسايي مي كند.