معرفي مفهوم خردمندي در روان‌شناسي و كاربردهاي آموزشي آن

Introducing concept of wisdom in psychology and its Educational applications

مفهوم خردمندي در متون فلسفي و ديني داراي قدمتي ديرينه است، اما از حدود دو سه دهه اخير اين موضوع وارد مباحث و پژوهش‌هاي تجربي در عرصه‌هاي مختلف روان شناسي شده است. نظريه‌پردازان مختلف با توجه به جهت‌گيري فلسفي خود و حيطه‌اي كه در روان شناسي بر آن متمركزند، به تعريف اين مفهوم پرداخته‌اند، ولي تاكنون تعريف مورد توافقي پديد نيامده است. روان شناسي تربيتي نيز با بهره‌گيري از اين مفهوم، نظريه‌ها و شيوه هايي كاربردي براي آموزش اين توانمندي يا فضيلت ارايه كرده است. اين مقاله به طور خلاصه، به معرفي و مقايسه اجمالي سه نظريه جامع و جديد در اين زمينه، نظريه تعادلي خردمندي ، پارادايم خردمندي برلين ، و مدل سه بعدي خردمندي پرداخته و به برخي نظرها و يافته‌ها در زمينه آموزش خردمندي اشاره كرده است.

Wisdom is an old concept in ancient history of philosophical and religious texts, but it is about two or three decades that this concept was introduced to psychological debates and empirical research in various areas of psychology. Theorists based on their philosophical orientation and their psychological focuses have tried to define the concept, but up to now there is no accepted definition of it. Educational psychologists using this concept also make efforts to present applied theories and methods to teach this ability or virtue. This paper briefly have introduced and compared three comprehensive and new theories in this field: Balance theory of wisdom, Berlin wisdom paradigm, and three-dimensional model of wisdom. Also some ideas and findings in education of wisdom have been pointed out.