پيش داوري هاي كلاسيك و مدرن در مورد افراد با كم‌تواني‌ذهني

Classical and Modern Prejudices toward people with Intellectual Disability

هدف: هدف از تحقيق حاضر بررسی ميزان انواع پيش داوری كلاسيك و مدرن در مورد افراد ناتوان ذهنی در دانشجويان مقطع كارشناسی و بررسی تاثير جنسيت و رشته تحصيلی بر انواع پيش داوری بود. روش پژوهش: نمونه تحقيق عبارت بود از 189 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسی رشته های مختلف دانشگاه اصفهان كه از طريق نمونه گيری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها مقياس پيش داوريهای كلاسيك و مدرن در مورد افراد ناتوان ذهنی (اكرمی و همكاران، 2006) به كار برده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی تك نمونه‌ای و تحليل واريانس يك راهه مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه پيش داوری كلاسيك و مدرن در دانشجويان مقطع كارشناسی شايع است. جنسيت و رشته تحصيلی با پيش داوری كلاسيك و مدرن رابطه ندارد، اما آشنايی بيشتر با افراد ناتوان ذهنی با كاهش پيش داوری كلاسيك همراه است. نتيجه‌گيری: برای كاهش پيشداوری كلاسيك نسبت به افراد ناتوان ذهنی بايد زمينه برای تماس بيشتر دانشجويان با اين افراد فراهم گردد.

Background: The purpose of this study was to study the classical and modern prejudices against undergraduate students with intellectual disability and effects of gender and university major on prejudices. Method: 189 students were selected through cluster sampling from University of Isfahan. They filled up the scale of classical and modern prejudice toward people with intellectual disability, developed by Akrami et al. (2006). Data analyzed through one sample t-test, and ANOVA test. Results: Results indicate that both forms of prejudice were prevalent in undergraduate students. Gender and university major had no relationship with prejudice toward people with intellectual disability, but more contact with people with intellectual disability was related to reducing in classical prejudice. Conclusion: According to the results of this study, more contact with intellectually disabled students has significant relationship with reducing the classical prejudice toward them