جايگاه آموزش در توسعه پايدار شهري

Training in Sustainable Urban Development

پايداري، الگويي براي تفكر در مورد آينده است كه در آن، ملاحظات زيست‌محيطي، اجتماعي و اقتصادي، به منظور ارتقاي كيفيت محيط زندگي، در وضعيتي متعادل با يكديگر به سر مي برند. شهر پايدار، شهري است كه به دليل استفاده اقتصادي از منابع، اجتناب از توليد بيش از حد ضايعات و بازيافت آنها تا حد امكان و پذيرش سياست‌هاي مفيد، قادر به ادامه حيات خود باشد. از جمله عواملي كه به تحقق پارادايم پايداري به خصوص در شهرها، كمك مي‌كند و لازم است با فرضيات بنيادي توسعه پايدار، منطبق باشد، آموزش است كه هم به لحاظ ساختاري و هم از نظر محتوايي بايد تغييراتي را پذيرا شود. در اين مقاله با هدف شناخت و فهم جايگاه آموزش در توسعه پايدار، به خصوص توسعه پايدار شهري، با روش توصيفي- تحليلي و اتكا به مطالعات اسنادي، از جمله بيانيه‌هاي بين‌المللي، به بررسي جايگاه آموزش در توسعه پايدار، در چارچوب معاهدات و قراردادهاي بين‌المللي، از بعد مفهومي و معرفت‌شناسي آن، پرداخته شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهند كه صورت‌بندي مفهوم آموزش براي توسعه پايدار، توسط سازمان‌هايي مانند يونسكو، به نحو مطلوب انجام شده است اما در پايان دهه آموزش براي توسعه پايدار، كماكان معضلاتي به خصوص در كشورهاي در حال توسعه، در اين رابطه وجود دارد؛ بنابراين تلاش‌هاي آتي بين‌المللي در اين زمينه بايد به سمت و سوي كشورها و شهرهاي رو به توسعه، جهت‌ دهد.

Sustainability is a pattern for thinking about the future in which environmental, social and economic considerations, are in a balanced state with each other, in order to improve the quality of life. Sustainable city is a city in which due to economic use of resources, avoid to producing too much waste and recycling them as much as possible and adopt effective policies, is able to maintain its existence. Training is a helper factor for achieving to sustainability paradigm, especially in the cities, and it is necessary to being consistent to functional assumptions of sustainable development. Training should be changed in structure and in terms of content. This paper aims to identify and understand the role of education in sustainable development, in particular sustainable urban development, and analytic studies relying on documents, including international declarations, to check the status of education in sustainable development, within the framework of international treaties and agreements, conceptual and epistemological aspects that have been investigated. The results show that the concept formulation of the education for sustainable development, by organizations like UNESCO, has properly done. But at the end of the decade of “education for sustainable development”, some problems have been remained, particularly in developing countries, therefore The future international efforts in this regard should be directed towards developing countries and cities