مديريت سفارش‌هاي زنجيره تامين با تكيه بر رويكرد هزينه‌يابي سنتي وهزينه‌يابي بر مبناي فعاليت و مقايسه آنها

Supply Chain Orders Management Based on Both Traditional and Activity-based Costing and Their Comparison

يكي از كاركردهاي مهمي كه شركت‌هاي توليدي در حوزه مديريت زنجيره تامين با آن سر و كار دارند و تصميم‌هاي مربوط به آن، تاثير به‌سزايي روي رقابت‌پذيري آنها دارد، «مديريت سفارش هاي زنجيره تامين» است. اما در اين مسير، مسايلي پيش روي مديران است كه از جمله آن مي‌توان به الف) انتخاب بهترين تركيب، از ميان سفارش هاي رسيده به زنجيره تامين و ب) تعيين دقيق بهاي تمام شده انجام يك سفارش اشاره كرد. با توجه به اين دو موضوع مهم در اين تحقيق، از دو رويكرد بهينه‌سازي رياضي و شبيه‌سازي ديناميكي به منظور طراحي مدل كمّي مديريت سفارش هاي زنجيره تامين براي دو قطعه مورد استفاده در زنجيره تامين يك شركت خودروسازي استفاده مي‌شود. در فاز اول با استفاده از رويكرد بهينه‌سازي رياضي سعي شد تا تركيب بهينه سفارش هاي واصل شده به زنجيره تامين تعيين شود. در فاز دوم با استفاده از خروجي‌هاي فاز اول و با استفاده از رويكرد شبيه‌سازي ديناميكي، بهاي تمام شده سفارش هاي انجام شده، هر چه دقيق‌تر مشخص شد. قابل ذكر است كه ساختار هزينه‌اي به كارگرفته شده در اين تحقيق، مبتني بر دو رويكرد هزينه‌يابي سنتي و هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت است. درنهايت محقق به مقايسه دو رويكرد هزينه‌يابي سنتي و هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت پرداخت. نتايج نشان مي‌دهد كه رويكرد هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت در مديريت سفارش هاي زنجيره تامين از رويكرد هزينه‌يابي سنتي كارآتر عمل مي‌كند.