اثرات دو حشره‌كش‌ ايندوكساكارب و متوكسي‌فنوزايد روي سوسك كلرادوي سيب‌زميني Leptinotarsa decemlineata (Say) (Coleoptera: Chrysomelidae)

The Effects of Indoxacarb and Methoxyfenozide Against Colorado Potato Beetle, Leptinotarsa decemlineata (Say) (Coleoptera: Chrysomelidae)

چكيده در اين مطالعه، اثرات كشندگي دو حشره‌كش ايندوكساكارب و متوكسي‌فنوزايد روي سوسك كلرادوي سيب زميني بررسي شد. براي انجام زيست‌سنجي‌ها، برگ‌هاي سيب‌زميني با روش غوطه‌ور كردن در سوسپانسيون آبي حشره‌كش‌ها تيمار شدند و بعد از خشك شدن، در اختيار لاروهاي مورد آزمايش قرار داده شدند. با توجه به نحوه عمل متفاوت دو حشره‌كش، نقطه پاياني آزمايش يا زمان ثبت نتايج براي متوكسي‌فنوزايد 72 ساعت بعد از تيمار و براي ايندوكساكارب 24 ساعت بعد از تيمار در نظر گرفته شد. 50LC متوكسي‌فنوزايد براي لاروهاي سن اول mg ai/l 6/80 و 50LC ايندوكساكارب براي سنين اول، دوم، سوم و چهارم به ترتيب 5/4، 85/6، 42/9 و mg ai/l28/7 برآورد گرديد. به دليل اين‌كه50 LC متوكسي‌فنوزايد براي لاروهاي سن اول نسبتاً زياد بود غلظت كشنده براي سنين بعدي برآورد نشد و با توجه به اهميت اثرات غير كشنده در اين گروه از حشره‌كش‌ها، اثرات غير كشنده متوكسي‌فنوزايد بررسي شد. براي اين منظور لاروهاي سن اول به مدت 48 و 96 ساعت از برگ‌هاي تيمار شده با دو غلظت زير كشنده‌ 1 LCو 7 LC متوكسي‌فنوزايد تغذيه كرده و سپس به روي برگ‌هاي تيمار نشده منتقل گشتند و تا مرحله‌ حشره‌ كامل پايش شدند. باروري حشرات كامل حاصل نيز بررسي شد. در غلظت‌هاي فوق، تعداد لاروهاي تبديل شده به شفيره و حشره‌ كامل در مقايسه با شاهد كاهش معني‌داري نشان داد و لاروهاي تيمار شده به نسل بعدي نرسيدند. بر اساس نتايج حاصل، ايندوكساكارب و متوكسي‌فنوزايد در شرايط آزمايشگاهي روي سوسك كلرادو موثر بودند و به شرط تكرار اين نتايج در مزرعه، مي‌توانند انتخاب مناسبي براي مديريت اين آفتِ مهم باشند. واژه‌هاي كليدي: سوسك كلرادوي سيب‌زميني، متوكسي‌فنوزايد، ايندوكساكارب، اثرات غير كشنده.

Abstract In this study, lethal effects of indoxacarb and methoxyfenozide were assessed on Colorado potato beetle. To do the bioassays, potato leaflets were dipped in aqueous suspensions of the insecticides and the larvae were transferred on the leaflets after drying. The results were recorded 24 and 72h after treatment for indoxacarb and methoxyfenozide, respectively. LC50 of methoxyfenozide for the 1st instars was 80.6 mg ai/l and LC50 values for indoxacarb were 4.5, 6.85, 9.42 and 7.28 mg ai/l for 1st, 2nd, 3rd and 4th instars, respectively. LC50 value of methoxyfenozide for 1st instar was relatively high; therefore lethal concenteration was not estimated for next instars. Because of the importance of sublethal effects in insect growth regulators (IGRs) application, the sublethal effects were evaluated for methoxyfenozide by using its LC1 and LC7. First instars were fed on treated leaves for 48 or 96h and then on untreated leaves; and were monitored until adult stage. Fecundity of these adults was evaluated. The number of larvae developed to prepupae and adults was significantly lower in sublethal concentrations of methoxyfenozide compared with control. The treated larvae did not reach next generation. The results indicated that indoxacarb and methoxyfenozide were effective against Colorado potato beetle; and if they perform equally well in the field, they can be suitable candidates for management of this important pest. Keywords: Colorado potato beetle, Indoxacarb, Methoxyfenozide, Sublethal effects.