ولايت تكويني انسان سالك در قرآن با تاكيد بر آراي امام خميني(س)

Existential Guardianship of Wayfarer in Holy Quran With Special Reference to Imam Khomeini’s Viewpoints

: نظام ولايت تكويني نظامي است متشكل از نظام هاي جزيي كه ولايت مطلقه الهي را در تمام شيون و ابعاد آن به نمايش مي گذارد. بر مبناي آيات قرآن عالم هستي بر اساس تجلي ذات الهي در مقام اسما و صفات به ظهور رسيده است. كثرت اسما حق به گونه‌اي است كه هر آنچه در جهان خلقت رخ مي‌دهد بر پايه اسمي از اسما الهي است و هر اسمي بنابر اقتضايي كه دارد آثاري را در عالم هستي در پي خواهد داشت. بر اين اساس ولايت مطلقه خداوند در تمام عالم هستي بي‌انقطاع و به گونه‌اي بسيط و يكپارچه جاري خواهد بود. از منظر امام خميني ولايت خداوند با اسم شريف الله كه اسم اعظم است بر انسان كامل بدون واسطه اسمي از اسما ، و بر ديگر موجودات به واسطه اسما ديگر تجلي كرده است. ايشان معتقدند انسان كامل منحصر در حقيقت محمديه و اوليا ايشان است اما ساير انسان‌ها به عنوان انسان سالك مي‌توانند با خرق حجب انيت و انانيت و رسيدن به مقام ذل عبوديت و تمكن در اين مقام به مرتبه قرب نوافل رسيده، صاحب تصرف در عالم شوند. ايشان قرب نوافل را مرتبه اول ولايت و نهايت آن را قرب فرايض معرفي مي‌كنند كه در پرتو آن بنده گوش و چشم حق مي‌شود

The existential guardianship is an order, comprising of suborders, which manifests the absolute Divine guardianship in all positions and dimensions. According to the Quranic verses, the universe has been created based on manifestation of Divine essence in the form of names and attributes. The multiplicity of Divine attributes is so that whatever happening in the world of creation is based on a Divine name and any name, depending upon its requirement, will have consequences in the universe. On this basis, absolute guardianship of God in the entire universe will be nonstop, indivisible, and integrated. In view of Imam Khomeini the guardianship of God has been manifested in perfect man with the glorious name of Allah, which is the Grand Name of God, directly and without any intermediary, and in other creatures by other intermediary names. He believes that the title of perfect man is exclusive to the Muhammedan Truth and his disciples but other human beings as wayfarers through tearing apart the veil of egoism and ego-centrism can meet the stage of proximity under obedience and attain the position of proximity to supererogatory gain the power of domination of mundane forces. He considers supererogatory proximity as the first stage of Wilaya or guardianship and maintains that the ultimate stage is proximity of obligatory rites and rituals in whose light the servant turns into ears and eyes of The Truth.